Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Χωρίς προλόγους, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η επέτειος της Επανάστασης του 1821 δεν είναι μια μουσειακή επέτειος.

Η συμπλήρωση 200 ετών από την Επανάσταση του 1821, θα έπρεπε σε συλλογικό επίπεδο να πλασιωθεί με μία σειρά εκδηλώσεων, μηνυμάτων, συμβολικών δράσεων όχι μόνο για να θυμίσουμε και να θυμηθούμε τη στενή μας σχέση με τους αγώνες και τις αγωνίες που καθόρισαν τη σύγχρονη εποχή, αλλά και για να προβάλουμε τα επιτεύγματά μας, να αναδείξουμε τις δυνατότητές μας.

Με ορόσημο την φετινή εθνική επέτειο και αντλώντας δύναμη και έμπνευση από τις αξίες και τους αγώνες των προπατόρων μας, οφείλουμε να προτάξουμε τα στοιχεία εκείνα που ως έθνος μας πήγαν μπροστά και οδήγησαν στην εθνική παλιγγενεσία και ενωμένοι να προχωρήσουμε μπροστά και να οδηγηθούμε σε μία νέα εποχή δημιουργίας και προόδου.

Δύο αιώνες μετά πρέπει να κατανοήσουμε ότι η «Εθνεγερσία του 1821» αποτίναξε τον οθωμανικό ζυγό, ύστερα από τετρακόσια χρόνια αιματοβαμμένης σκλαβιάς, γεγονός το οποίο την διαφοροποιεί, ευθέως και αναντιρρήτως, από άλλες επαναστατικές διεργασίες της εποχής, όπως η «Ένδοξη Επανάσταση» του 1688 στην Αγγλία, η Αμερικανική Επανάσταση του 1776 και η Γαλλική Επανάσταση του 1789, , καθώς το Ελληνικό Έθνος είναι πολύ προγενέστερο της Εθνεγερσίας του 1821.

Η «Εθνεγερσία του 1821» αποτελεί το “εισαγωγικό κεφάλαιο” για την ίδρυση του Νέου Ελληνικού Κράτους, για την εδαφική επέκταση, για τα επιστημονικά επιτεύγματα, για την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ενώ οι διχόνοιες, ο διχασμός και οι επικαιροποιημένες εκφράσεις του “λαϊκισμού” μας θυμίζουν όλα όσα πρέπει να αποφεύγουμε αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως άτομα, ως προσωπικότητες, ως Έθνος και ως Λαός αξιοποιώντας το Εθνικό Δυναμικό που μεγαλουργεί κάθε φορά που του δίνεται η δυνατότητα και όταν πλαισιώνεται από κανόνες παραμερίζοντας τον φθόνο, που κατά την ιδιοσυστασία του περιθωριοποιεί ή και ισοπεδώνει την υπεράσπιση της αξίας του Ανθρώπου και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του.

Πέρυσι η Κομοτηνή τίμησε και εόρτασε “100 Χρόνια Ελευθερίας” που κατακτήθηκε μετά από πολλές περιπέτειες και αγώνες.

Τα κλέφτικα τραγούδια μας μιλούν για την πρώτη ηρωική σελίδα της τουρκοκρατίας στη Θράκη. Γιατί κλέφτες και αρματολοί, παρά τους μεγάλους κινδύνους, έχουν κατακλύσει από τα τέλη του 17ου αιώνα τη Ροδόπη και τον Αίμο ως τον Νέστο. Πολλά επαναστατικά κινήματα εκδηλώνονται σε χωριά και πόλεις της Θράκης από το 1596 κιόλας. Ο αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Πολυείδης από την Αδριανούπολη γυρνά στο 18ο αιώνα την Ευρώπη και κάνει εράνους για τον αγώνα.

Και ειδικά στην προετοιμασία της Εθνεγερσίας του 1821 ας μην ξεχνάμε ότι 31 εκ των 700 μελών της Φιλικής Εταιρείας ήταν Θράκες και μεγάλη ήταν και η συμμετοχή των Θρακών μαχητών στους αγώνες για την απελευθέρωση του γένους τόσο στη στεριά, όσο και στη θάλασσα ακόμη και την μετεπαναστατική περίοδο.

Κοντά στους 3 πρωτεργάτες της φιλικής 4ος ήταν ένας Θρακιώτης, ο Αντώνης Κομιζόπουλος.Ο ιεροδιάκονος Ιωαννίκιος Μαρώνειας, γνωστός ως Ιωαννίκιος ο Φιλικός, μυήθηκε από τον Παπαφλέσσα και ένας εκ των πλέον ενεργών στελεχών της Φιλικής Εταιρείας ο μητροπολίτης Μαρωνείας Κωνστάντιος στο Πρωτάτο των Καρυών το Μάιο του 1821, μαζί με τον Εμμανουήλ Παπά, ευλόγησε τα όπλα των επαναστατών της Χαλκιδικής ενώ παραμένει σχετικά άγνωστο το γεγονός της ¨Θρακικής Αγίας Λαύρας¨ όταν ο Μητροπολίτης Σωζοπόλεως Παΐσιος στις 17 Απριλίου 1821 όρκισε τους επαναστάτες Θρακιώτες και ευλόγησε τα όπλα τους εκεί όπου βρίσκεται ο ναός του Αγίου Ζωσίμου.

Οι Θράκες Ιερολοχίτες, τα μέλη των θρακικών ναυτικών συναιτερισμών, οι πρωτεργάτες των τοπικών εξεγέρσεων, οι θυσιασθέντες Θρακιώτες στο Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης έχουν ποτίσει με το αίμα τους το δέντρο του Εθνοαπελευθερωτικού Αγώνα.

Τα παραπάνω μπορεί να είναι εκτός “διδακτέας ύλης” της ιστορίας των ιερατείων, αλλά θα έπρεπε να τονίζονται με κάθε αφορμή από αυτούς που εντέλλονται να το πράξουν.

Κι έτσι φθάσαμε την παραμονή της Εθνικής Εορτής,εν μέσω πανδημίας και άλλων απειλών εθνικού αφανισμού, περιμένοντας αδίκως την τοπική ηγεσία, τους αιρετούς, την Θρησκευτική Ηγεσία, την οικονομική ελίτ, τους εκπροσώπους των θεσμικών φορέων, συλλόγων, ενώσεων, τους καλλιτέχνες να δώσουν το δικό τους πρόσταγμα Εθνικής Ανάτασης , έστω για μία ημέρα.

Θα περίμενε κανείς ότι ο Δήμος Κομοτηνής στα διοικητικά όρια του οποίου βρίσκονται το ΔΠΘ, η 29η ΤΑΞ ΠΖ ΠΟΓΡΑΔΕΤΣ, η 21η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία (XXI ΤΘΤ Ταξιαρχία Ιππικού Πίνδος, η Σχολή Δοκίμων Αστυφυλάκων, 14 σύγχρονες βιομηχανίες και αρκετές ενεργές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, 2 οικονομικά επιμελητήρια, η κομβικής σημασίας Ιερά Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής... , θα μεριμνούσε ώστε η 200ή Επέτειος να ήταν κάτι περισσότερο από μία αναγραφείσα ημερομηνία.

Από το Γραφείο Τύπου του Δήμου Κομοτηνής δεν έχει σταλεί ούτε ένα επετειακό μήνυμα όταν για άλλα ήσσονος σημασίας ζητήματα αποστέλλονται δυσαναλόγου εκτάσεως κείμενα. Βεβαίως, το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου που απλώς παρίστανται.

Οι δρόμοι της πόλης δεν θυμίζουν σε τίποτα την αυριανή ιστορική Επέτειο, ίσως διότι όλα τα κονδύλια διετέθησαν για την αγορά χριστουγεννιάτικων στολιδιών , οπότε μάλλον δεν περίσσεψαν για τον συμβολικό σημαιοστολισμό της πόλης.

Ωστόσο, ακόμη κι αν δεν προλαβαίνουν να προμηθευθούν καινούργιες , οι υπεύθυνοι του Δήμου ας βγάλουν απο τις αποθήκες ακόμη και τις παλιές και τρύπιες σημαίες! Είναι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν!

σ.σ. Στην φωτό του άρθρου εικονίζεται η κεντρική πλατεία του Δήμου Κομοτηνής με το ξεθωριασμένο και σκισμένο πανώ της περσινής Επετείου των 100 Ετών από την Απελευθέρωση της Πόλης.