Στην περίπτωση της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, η σιωπή δεν είναι…χρυσός η ενημέρωση του παιδιού πρέπει να ξεκινά ήδη από την πιο τρυφερή του ηλικία και να επαναλαμβάνεται συνεχώς!
Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν αρκετά έντονες διαφωνίες για το πόσο «ανοικτά» πρέπει να μιλάμε στα παιδιά για το σεξ ακόμα και για το αν η σεξουαλική αγωγή πρέπει να αποτελεί μάθημα στα δημοτικά σχολεία. Από τη στιγμή, όμως, που το παιδί είναι εκ φύσεως περίεργο, αν δε του μιλήσουμε πρώτοι εμείς, θα ψάξει να βρει αλλού την απάντηση σε οποιαδήποτε «πονηρή» του απορία! Επιπλέον, για να καταφέρουμε να το «κρατήσουμε» όσο το δυνατόν πιο κοντά μας -πράγμα δύσκολο!- στην περίοδο της εφηβείας, οφείλουμε από νωρίς να του δείξουμε ότι μπορεί να μας εμπιστευθεί κάθε ερωτική του ανησυχία. Με την προϋπόθεση ότι οι συζητήσεις μας θα πρέπει να συμφωνούν πάντα με τη βιολογική και τη συναισθηματική του ηλικία.

Από 0 έως 3
Ένα παιδί θεωρείται σεξουαλικό ον ήδη από την ώρα της σύλληψής του κι ο λόγος δεν έγκειται μόνο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά που διαχωρίζουν τα δύο φύλα. Υπάρχουν, επίσης, διαφορές στις ορμόνες αλλά και στις εγκεφαλικές λειτουργίες με αποτέλεσμα, από τους πρώτους κιόλας μήνες της γέννησής του, το μωρό να έχει αντιδράσεις που αποτελούν σεξουαλικές εκδηλώσεις (για παράδειγμα, στύση του πέους όταν το πλένουμε ή του αλλάζουμε την πάνα του). Έτσι, ανάλογα με την άνεση και τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το θέμα της εκπαίδευσης στην τουαλέτα ή τη διαδικασία του μπάνιου, του δίνουμε τα πρώτα θετικά ή αρνητικά μηνύματα για τα γεννητικά όργανά του και, γενικότερα, για το κορμί του.

Από 3 έως 6
Περίπου στην ηλικία των τριών ετών, το παιδί ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητά του, ανακαλύπτοντας πρώτα το φύλο του. Οδηγείται έτσι σε μια έντονη, αλλά εφήμερη έλξη για κάποιον/κάποια που «θυμίζει» τον μπαμπά ή τη μαμά του, ενώ αρχίζει ν’ ασχολείται παράλληλα με τον αυνανισμό (βάζοντας, συνήθως, ανάμεσα στα πόδια του ένα λούτρινο ζωάκι ή ένα μαξιλάρι), που δεν «κρύβει» τίποτα το…φοβερό ή ανησυχητικό, αρκεί να μη γίνεται δημόσια και να μην επαναλαμβάνεται συνεχώς. Καθώς δε, μέρα με τη μέρα, ο λόγος του γίνεται πιο «παραγωγικός», αρχίζει να ρωτά «πώς γεννιούνται τα μωρά» και «πώς μπαίνει το σποράκι στην κοιλιά της μαμάς», όμως, δεν είναι ακόμα ώρα να επεκταθούμε σε οτιδήποτε παραπάνω από αυτό που μας ζητά.

Από 6 έως 9
Το παιδί είναι τώρα σε θέση να συνδέσει την ερωτική έλξη με την αγάπη, κι αυτό γιατί το «σκίρτημα» που νοιώθει για το αντίθετο φύλο έχει άμεση σχέση με την αμοιβαιότητα, την αποδοχή, έχει μεγάλη ένταση και… διαρκεί. Στο σχολικό περιβάλλον, όμως, το παιδί παίρνει πολλά διαφορετικά μηνύματα για τη σεξουαλική πράξη, μαθαίνει να γελά «πονηρά» και να λέει «κακές» λέξεις αρχίζει, δηλαδή, να αντιμετωπίζει το σεξ σαν ένα ολοκαίνουργιο, ευχάριστο όμως… βρώμικο παιχνίδι, προκαλώντας τη δική μας αντίδραση. Αν δεν το ενθαρρύνουμε να μοιραστεί μαζί μας τις γνώσεις του, αν σοκαριστούμε ή απαγορέψουμε τη χρήση κάποιων εκφράσεων, αν δεν τις απενοχοποιήσουμε κι αν αποφύγουμε να του μιλήσουμε -ανοιχτά πλέον- για το σεξ, τότε δυστυχώς θα χάσουμε το «παιχνίδι»!

Από 9 έως 12
Με το μέσο όρο έναρξης της εφηβείας να έχει «κατέβει» στα 12 χρόνια, η εμμηνορρυσία εμφανίζεται πλέον ακόμα και σε 10χρονα κορίτσια ·καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πόσο απαραίτητο είναι να έχει προηγηθεί η «κατάλληλη» προετοιμασία! Αλλά και τα αγόρια χρειάζονται εξηγήσεις για τις αλλαγές που συντελούνται -μέρα με τη μέρα- στη φωνή, το πρόσωπο και το σώμα τους… Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, επειδή η εφηβεία δεν αφήνει πολλά…περιθώρια επικοινωνίας με τους γονείς, θα πρέπει να προκαλούμε συχνές συζητήσεις για την πρόωρη ανάπτυξη, την ακριβή λειτουργία των γεννητικών οργάνων, αλλά και τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, την αντισύλληψη και τη αξία μιας σχέσης που θα βασίζεται στην αφοσίωση και τον αλληλοσεβασμό.

Ανεξαρτήτως ηλικίας
Να θυμάστε ότι…

…όλες οι απορίες σχετικά με το σεξ είναι απολύτως φυσιολογικές!

…μια φορά δεν είναι αρκετή! Η σεξουαλική εκπαίδευση είναι μια συνεχής διαδικασία, που πρέπει να διαρκεί μέχρι και την εφηβεία.

…για τα γεννητικά όργανα, καλό είναι να χρησιμοποιείτε εξαρχής τους όρους της ανατομίας και, παράλληλα (μέχρι 4-5 ετών), τη νηπιακή ορολογία.

…από τη γέννησή του ακόμα, το παιδί πρέπει να πάρει το μήνυμα ότι τα γεννητικά του όργανα θεωρούνται ένα αυστηρά προσωπικό μέρος του σώματός του, γι’ αυτό και τα καλύπτει όταν βρίσκεται με ξένους ή σε δημόσιους χώρους.

…από την ηλικία των 3 ετών και μετά, πρέπει επίσης να έχει συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν «χάδια» που δεν είναι αποδεκτά! Γενικότερα, να μην «αφήνεται» σε οποιαδήποτε σωματική επαφή το ενοχλεί, του προκαλεί αμηχανία ή ντροπή.

Πηγή ; momyz.gr