«Ζηλεύω τους κωμικούς ηθοποιούς. Βέβαια οι κωμικοί θέλουν να είναι και δραματικοί, έχουν και αυτοί το σταυρό τους. Πιθανόν να είναι και καλύτεροι ηθοποιοί»

Η παρέα αυτή ξεκίνησε με το «Μαουτχάουζεν», ακολούθησε η παρασταση για το Μίκη στο «Ποιος τη ζωή μου..» και τώρα οι «Τρωάδες». Ο Άρης Λεμπεσόπουλος αναμετράται με το τέρας του πολέμου, τους ηττημένους, την εξουσία, την αλαζονεία, τη μετανάστευση, στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη που παίζονται κάθε καλοκαίρι. Γιατί λοιπόν κάποιος, να ξαναδεί για ακόμα μια φορά το ίδιο έργο;

«Έχει καλούς ηθοποιούς και δεν μιλάω για τον εαυτό μου. Είναι θέμα που αγγίζει τους έλληνες. Πόλεμος, προσφυγιά, μετανάστευση. Εγώ τα έργα τα καταλαβαίνω στην πορεία. Στην περιοδεία με το πάρε δώσε με το κοινό δημιουργείται η παράσταση. Δεν ξέρω πώς είναι το «καινούργιο», το «μοντέρνο» το «διαφορετικό», θα σου πω μόνο ότι είναι μια καλή παράσταση».

Ποσο εύκολη είναι η διαδικασία της περιοδείας;

Πολύ δύσκολο. Έγινε κατόπιν σκέψης, μου είπε η σύζυγος «θα το κάνεις». Έπρεπε να την αφήσω μόνη με τα παιδιά και είναι εργαζόμενη. Δεν είναι εύκολο. Είναι όμως και η καλή πλευρά, σου μένουν πράγματα, μια αντίδραση, ένα τοπίο, ένα σούρουπο. Η ζωή έχει μεγαλύτερη φαντασία από την τέχνη και δεν μου αρέσει και η λέξη «τέχνη», «καλλιτέχνης».

Εσείς τι είστε;

Κάποιος που αναγκάστηκε να κάνει αυτό το επάγγελμα γιατί δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο, λόγω τεμπελιάς, σχιζοφρένειας, ίσως και DNA, όλα αυτά μπλέκονται. Εγώ δηλώνω αυτό που είμαι και σε όποιον αρέσει. Ευτυχώς τα πράγματα είναι υποκειμενικά και αυτό είναι παρήγορο.

Βαδίζετε στα σίγουρα; Για παράδειγμα γιατί δεν έχετε δοκιμάσει κωμωδία;

Δυστυχώς δεν είμαι κωμικός ηθοποιός, γιατί είναι η μούρη μου έτσι. Στην Ελλάδα είναι το φαίνεσθε. Με το που βγαίνεις στο επάγγελμα, για κάτι σε παίρνουν και για αυτό θα σε χρησιμοποιήσουν. Ο,τι πλασάρεις με το καλημέρα. Έχω κάνει μια φορά κάτι σα μαύρη κωμωδία. Θεωρώ μεγάλη χαρά και ηδονή για τον ηθοποιό να κάνει τους άλλους να γελάνε. Εγώ ζηλεύω τους κωμικούς ηθοποιούς. Βέβαια οι κωμικοί θέλουν να είναι και δραματικοί, έχουν και αυτοί το σταυρό τους. Πιθανόν να είναι καλύτεροι ηθοποιοί οι κωμικοί.

Σας απασχόλησε ποτέ, το να αρέσετε στο κοινό;

Ποτέ δεν με ενδιέφερε να είμαι αρεστός. Και εμένα, κάποιοι, μου είναι αρεστοί. Για παράδειγμα τα κακά παιδιά. Όταν βλέπω καλοσύνη και αγιοσύνη σε αυτό το χώρο, είμαι καχύποπτος και εκ των πραγμάτων δικαιώνομαι. Είσαι σε εξεύρεση εργασίας δυο φορές το χρόνο και με το σταυρό στο χέρι είναι δύσκολο. Αν όμως δηλώνεις «είμαι καλό παιδί» πιθανόν να έχεις δουλειά, έτσι παίζεται το παιχνίδι. Εκτός αν προέρχεσαι από πλούσια οικογένεια, έχεις τελειώσει το κολέγιο ή έχεις έναν σύντροφο που «πουλάει». Εγώ άντεξα και που και που, παίζω.

Λένε ότι οι κωμικοί ηθοποιοί ίσως και να είναι μελαγχολικοί στην καθημερινότητα τους. Εσείς που είστε σοβαρός και αυστηρός ως ηθοποιός, πως είστε εκτός θεάτρου;

Εγώ πιστεύω ότι από τον πιο ευφυή, ως τον πιο ανόητο ηθοποιό, όλοι έχουν ένα τραύμα, μια αφετηρία. Το να θέλεις να ανέβεις πάνω στη σκηνή και μέσω ενός ρόλου ,να θέλεις να κάνεις τον κόσμο να σε προσέξει, έχει μια πετριά. «Κοιτάξτε με, θαυμάστε με, αποθεώστε με, αγαπήστε με». Δεν το έλυσες ψυχαναλυτικά και προσπαθείς να το λύσεις εφόρου ζωής στη σκηνή. Ο άλλος είναι ένας Θεός πάνω στη σκηνή και στη ζωή του ένα πλασματάκι, ένα μηδενικό. Τι είναι αυτό που σε μεταμορφώνει στο σανίδι; Είναι κάτι άλυτο. Εγώ τώρα δεν με συμφέρει να πω τι είμαι. Αναγνωρίζω τη γελοιότητα μου και πολλές φορές δεν μου αρέσει και όπως παίζω. Έχει κάτι ωραίες φράσεις η τραγωδία, δεν είμαι φιλόλογος και κάποιες φορές με κουράζει όλο αυτό. Ψάχνω όμως τι είναι αυτό που ανατρέπει το σοβαρό, γιατί πολλές φορές η τραγικότητα σε αναγκάζει να γελάσεις. Όπως και στη ζωή. Είμαι άνθρωπος, του ενστίκτου, της διαίσθησης, της μυρωδιάς, έτσι λειτουργώ. Τα έργα τα καταλαβαίνω μετά, μπορεί και μετά από χρόνια.

Αμέσως μετά τις παραστάσεις των «Τρωάδων», ο Άρης Λεμπεσόπουλος θα πρωταγωνιστήσει στη μεγάλη θεατρική επιτυχία «Μαουτχάουζεν» του Ιάκωβου Καμπανέλη, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, που θα επαναληφθεί 9 με 19 Οκτωβρίου στο θέατρο Badminton στην Αθήνα και 14 Νοεμβρίου με 14 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών.

INFO

«Τρωάδες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη. Παίζουν: Φιλαρέτη Κομνηνού, Στέλιος Μάινας, Άρης Λεμπεσόπουλος, Ζέτα Δούκα, Ιωάννα Παππά, Μαρία Πρωτόπαππα, Χρήστος Πλαΐνης, Λένα Παπαληγούρα, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Λουκία Μιχαλοπούλου, Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου, Ειρήνη Κυρμιζάκη, Ίρις Μάρα (κλαρινέτο), Ιώ Κυριακίδη (ακορντεόν). Μετάφραση Κ.Χ. Μύρης, σκηνικά Γιώργος Πάτσας, κοστούμια Παναγιώτα Κοκκορού, μουσική Θύμιος Παπαδόπουλος.

Παράγωγη, 5η Εποχή Τέχνης, ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας.

Παραστάσεις

3/9 Πάτρα, 4/9 Ανοιχτό θέατρο «Θανάσης Βέγγος» Κορυδαλλός, 5/9 Κατράκειο, 6/9 θέατρο «Αλίκη Βουγιουκλάκη» Νταμάρι Βριλησσίων, 10/9 Κηποθέατρο Παπάγου.