Παρελάσεις: Ένας θρίαμβος λάμψης για την πατρίδα – Κομβική η τέλεσή τους για όλες τις γενιές Ελλήνων

Επιμέλεια: Λευτέρης Θεοδωρακόπουλος

Το Newsbomb.gr δίνει βήμα σε πρόσωπα θεσμικά, αλλά και σε επιστήμονες οι οποίοι καταθέτουν την δική τους άποψη για την σημαντικότητα της τέλεσης των παρελάσεων, ενόψει της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου.

Παρά τον εμβολιασμό του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού και την τήρηση των υγειονομικών μέτρων οι παρελάσεις θα έχουν χαρακτήρα τυπικό και όχι τιμητικό.

Μόνο στρατιωτική θα είναι η παρέλαση στη Θεσσαλονίκη για την 28η Οκτωβρίου, για την Αθήνα ακόμη το τοπίο δεν είναι ξεκάθαρο.

Η παρέλαση θα διαρκέσει αυστηρά 60 λεπτά και θα πάρουν μέρος μόνο στρατιωτικά τμήματα.

Νωρίς το πρωί της Παρασκευής (22/10) εστάλη απαντητική επιστολή στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, από το υπουργείο Εσωτερικών η οποία μεταξύ άλλων κάνει λόγο για αυστηρή τήρηση του χρονικού διαστήματος των 60 λεπτών στην στρατιωτική παρέλαση για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, στη Θεσσαλονίκη.

Την ίδια ώρα οι ειδικοί «προήλαυναν» στους τηλεοπτικούς δέκτες και ζητούσαν να μην γίνει καθόλου παρέλαση, καθώς φοβούνται για επιδείνωση και αύξηση των κρουσμάτων.

Στον προβληματισμό και τον διάλογο που έχει ξεκινήσει με θέμα τις παρελάσεις, ο υπουργός Εσωτερικών δήλωσε ξεκάθαρα, ότι θα διεξαχθούν κανονικά με μέτρα ασφαλείας και για όλους. Στον αντίποδα, επιστήμονες όπως η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ και ο πνευμονολόγος Θεόδωρος Βασιλακόπουλος, εκφράζουν ενστάσεις και αντιρρήσεις.

Μιλώντας στην ΕΡΤ και ερωτηθείς σχετικά, ο Μάκης Βορίδης απάντησε ότι οι εορτασμοί της ημέρας του Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου) και της 28ης Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθούν κανονικά, με τήρηση των μέτρων και ισχυρή παρότρυνση για χρήση μάσκας.

Το Newsbomb.gr δίνει βήμα σε πρόσωπα θεσμικά, αλλά και σε επιστήμονες οι οποίοι καταθέτουν την δική τους άποψη για την σημαντικότητα της τέλεσης των παρελάσεων.

Βάσω Θεοδωρακοπούλου Αντιπεριφερειάρχης Νήσων: Στην εποχή του covid-19 οι παρελάσεις αποτελούν έκφραση ελευθερίας

«Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε το ιστορικό “όχι” του ελληνικού λαού απέναντι στον άξονα του φασισμού.

Οι Έλληνες για μια άλλη φορά αντιστάθηκαν στον κατακτητή με υπερηφάνεια και αυταπάρνηση.

Οι παρελάσεις τις ημέρες αυτές γίνονται εις μνήμης όλων αυτών που πολέμησαν για την Ελευθερία του λαού μας.

Σκοπός τους είναι να τονίσουν το πατριωτικό φρόνημα, αλλά και να δώσουν την προοπτική της νέας γενιάς.

Ιδιαίτερα στην εποχή του COVID, οι παρελάσεις αποτελούν και μια έκφραση Ελευθερίας από τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις λόγω των μέτρων.

Δεν είναι λίγες οι φορές στο παρελθόν, που οι παρελάσεις έχασαν τον πραγματικό τους ρόλο. Άλλοτε λειτούργησαν ως πασαρέλα, άλλοτε σαν χώρος πολιτικών αντιπαραθέσεων. Όλα αυτά δημιουργούσαν πολλές αμφιβολίες, για το αν έχουν κάποιο νόημα η ύπαρξη τους.

Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι όταν κάτι σημαντικό λειτουργεί με προβλήματα, οφείλουμε να το βελτιώσουμε και όχι να το καταργήσουμε.

Οφείλουμε με το μεγάλο όπλο της παιδείας, να δώσουμε τον πραγματικό λόγο ύπαρξης των παρελάσεων, που δεν είναι άλλος από τον ελάχιστο φόρο τιμής σε όσους αγωνίστηκαν για τα ιδανικά της πατρίδας μας.

Τότε και μόνο τότε, ο οποιοσδήποτε που παίρνει μέρος στην παρέλαση, θα πλημμυρίζει με υπερηφάνεια για τους ένδοξους προγόνους του, θα διδάσκεται από τα ιδανικά που υπηρέτησαν και θα νιώθει το βάρος της ευθύνης συνέχισης αυτής της μεγάλης ιστορίας, που καλείται να υπηρετήσει».

Θάνος Κονδύλης, ιστορικός-συγγραφέας: Οι παρελάσεις είναι δείγμα Πολιτισμού

«Οι παρελάσεις δεν είναι φαινόμενο της εποχής μας, όπως ίσως πολλοί πιστεύουν. Γίνονταν σε όλη την πολιτισμένη Ευρώπη ακόμα στον Μεσαίωνα, στην Αναγέννηση, αλλά και αργότερα.

Η σημασία όμως που τους δίνουμε σήμερα, είναι ίσως διαφορετική. Ειδικά οι στρατιωτικές παρελάσεις τονώνουν το αίσθημα της εθνικής ασφάλειας στον λαό απέναντι σε εξωτερικές απειλές, ενδεχομένως τονίζουν το αίσθημα της ανωτερότητας απέναντι σε τρίτους, αλλά επίσης αποτελούν μια τρόπον τινά πολιτική δήλωση της ηγεσίας του τόπου προς τους αρχόμενους με πολλαπλή σημασία.

Όπως και να έχει όμως, οι παρελάσεις και δη οι στρατιωτικές, υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, μιας και πλην των άλλων είναι ένα καλό θέαμα που πολλά προσφέρει στον λαό».

Πέτρος Κασιμάτης, συγγραφέας-δημοσιογράφος: Η παρέλαση είναι ένας θρίαμβος λάμψης για τη δόλια πατρίδα

«Η παρέλαση είναι μια βίωση ιστορικών γεγονότων. Γεγονότων που κυκλοφορούν στεφανωμένα στις ράχες των βιβλίων. Τα παιδιά κι οι στρατιώτες που συμμετέχουν στις παρελάσεις αποδίδουν τιμή στον άγνωστο στρατιώτη κι όχι στον εκάστοτε πολιτικό, δήμαρχο ή παράγοντα που ανέβηκε στο βάθρο… Η παρέλαση είναι ένας θρίαμβος λάμψης για τη δόλια πατρίδα. Ένας γλυκόπιοτος λυγμός για όσα χάθηκαν. Μα και για όσα ανακτήθηκαν. Κι ο βαρύς ήχος απ’ την μπότα του στρατιώτη, το επίμονο σύρσιμο απ’ τα μοκασίνια της μαθήτριας, το βαρύ χτύπημα στην άσφαλτο απ’ το τσαρούχι του Εύζωνα της Προεδρικής φρουράς σημαίνει «ερχόμαστε»!!…

Η Ελλάδα είναι μια χώρα, που πρέπει να μάθει να αντέχει κι αυτό το πετυχαίνει κανείς με την εθνική Αυτογνωσία. Με την τιμή στα σύμβολα! Η παρέλαση είναι ένας φόρος τιμής απέναντι στην αδιατίμητη ομορφιά της πατρίδας. Είναι μια απόδειξη, ότι η φύλαξη των συνόρων μας δεν είναι ποινή, αλλά τιμή!

Στις παρελάσεις, είδαμε τελευταία, με αφορμή αυτό που συνέβη προ ολίγων χρόνων στη Νέα Φιλαδέλφεια, κάποιες ανιστόρητες νεαρές να χορεύουν «Μόντι παιθονς» και να αυτοσχεδιάζουν ενώ παρέλαυναν. Ήταν ένα από τα πολλά σημάδια παρακμής της Ελληνικής κοινωνίας. Ήταν το αδυσώπητο πρόσωπο της οικογενειακής αδιαφορίας που εγκαταλείπει τα νεαρά βλαστάρια σε έναν υποτιθέμενο ελευθεριασμό, σε μια υποτιθέμενη αυτοσχεδιαστική αναπηρία…

Κι έρχονται μέρες που κάποια αλλά παιδιά σε συγκλονίζουν, χτυπώντας δυνατά το πόδι, δαιμονίζοντας όλους τους κρότους, ακολουθώντας το πρόσταγμα του παραστάτη, τινάζοντας το κεφάλι δεξιά, αποτίοντας τιμή στα σύμβολα και στους ανώνυμους νεκρούς. Το κεφάλι δεξιά, στη δόξα της πατρίδας».

Τάσος Χατζηαναστασίου, Δρ Ιστορίας, εκπαιδευτικός: Συνηγορία υπέρ των μαθητικών παρελάσεων

«Κάθε χρόνο λίγο πριν τον εορτασμό των δύο επετείων, της 28 ης Οκτωβρίου και της 25 ης Μαρτίου, ανακινείται το ζήτημα της αναγκαιότητας των μαθητικών παρελάσεων.

Τα δύο τελευταία χρόνια μάλιστα γίνεται επίκληση του κινδύνου μετάδοσης του ιού στις παρελάσεις, προκειμένου να ματαιωθούν, κάτι όμως που αποδεικνύεται εντελώς προσχηματικό.

Στη σημερινή εποχή του άκρατου ατομισμού και της περιφρόνησης κάθε αναφοράς στους προγόνους και στην εθνική μνήμη, όπου μόνον οι δημόσιες συγκεντρώσεις «μειονοτικών» ομάδων θεωρούνται αποδεχτές, οι παρελάσεις αποτελούν «κόκκινο πανί».

Στην πραγματικότητα, όμως και ακριβώς γι’ αυτό, οι παρελάσεις είναι ανατρεπτικές, γιατί αποτελούν συλλογικές αναπαραστάσεις, όπως η «Πορεία προς το μέτωπο» του Ελύτη, στις οποίες συναντώνται συμβολικά αι γενεαί πάσαι των Ελλήνων που αντιμετώπισαν με ηρωισμό και αυταπάρνηση την εχθρική επιβουλή.

Γι’ αυτό και είναι εξαιρετικά δημοφιλείς στον απλό λαό και γι’ αυτό ουδείς σώφρων πολιτικός ηγέτης δεν έχει διανοηθεί ως τώρα την κατάργησή τους. Είναι οι περιστάσεις εκείνες, που ο εορτασμός των σημαντικότερων ιστορικών στιγμών της ελληνικής ιστορίας είναι πάνδημος, η συγκίνηση και το εθνικό αίσθημα είναι στα ύψη και αυτό είναι στην πραγματικότητα που ενοχλεί καθώς θέλουν τον λαό ηττοπαθή και χωρίς αντιστάσεις. Είναι επίσης ανατρεπτικές, στον βαθμό που η ομοιομορφία και η συντονισμένη κίνηση των μαθητικών «διμοιριών» καταργούν, πρόσκαιρα έστω, το υπερενισχυμένο «εγώ» του σύγχρονου ατόμου, ασκώντας το στην πειθαρχία της συλλογικής κίνησης, (που όταν γίνεται στο … πιλάτες είναι καλό, η μισή ώρα της παρέλασης κάνει «μιλιταριστική» τη νεολαία).

Και τέλος, το επιχείρημα ότι αφορά έναν μεταξικό – και άρα, φασιστικό, θεσμό – είναι παντελώς αβάσιμο. Είχαμε παρελάσεις και πριν από τη μεταξική δικτατορία, ενώ παρελάσεις νεολαίας πραγματοποιούσε και το ΕΑΜ, ενώ σήμερα αποτελούν βασικό στοιχείο των εθνικών εορτασμών κρατών συμβόλων της παγκόσμιας επανάστασης, όπως η Κούβα.

Ας κατεβούμε λοιπόν επιτέλους φέτος στην παρέλαση, να καμαρώσουμε το σφρίγος και το φρόνημα της ελληνικής νεολαίας!».

Νίκος Αρβανίτης, Διπλωματικός Συντάκτης: Από το ΟΧΙ του 1940 στο ΟΧΙ του 2020 – Με την παρέλαση δείχνουμε πώς σταματάμε την επέλαση

«Τον Φεβρουάριο του 2020 οι νεοθωμανικοί κύκλοι της Τουρκίας, έχοντας δεδομένη την στάση του κατευνασμού που ακολουθούσε διαχρονικά η ελληνική ηγεσία, αποφάσισαν να ενεργοποιήσουν την υβριδική απειλή της λαθρομετανάστευσης.

Σε τρία διαφορετικά μέτωπα, στελέχη των ΕΔ και των ΣΑ μαζί με τους ντόπιους κατοίκους, τους Ανθρώπους των Συνόρων κλήθηκαν ν’αντιμετωπίσουν 10.000 επίδοξους εισβολείς για 20 ώρες, ώσπου να φθάσουν ενισχύσεις από την ενδοχώρα.

Με λίγα λόγια, η εγρήγορση, η αυταπάρνηση και η συνδυασμένη δράση των ντόπιων κατοίκων με τον κρατικό μηχανισμό απέτρεψαν το χειρότερο σενάριο που ήθελαν να υλοποιήσουν οι Τούρκοι, να εισβάλουν εντός 72 ωρών ορδές λαθρομεταναστών στην ελληνική Θράκη, κάποιοι εκ των οποίων ήταν και φορείς της Covid-19.

Οι κάτοικοι της Θράκης, απόγονοι των πολεμιστών και των Ηρώων του 1821, των Βαλκανικών Πολέμων, της Μικρασιατικής Εκστρατείας, του Β’Παγκοσμίου Πολέμου, της Κύπρου έδειξαν πως παραμένουν καλά φυλαγμένες οι Θερμοπύλες.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι Θρακιώτες δεν χάνουν ευκαιρία σε κάθε Επέτειο, να τιμούν τους προγόνους τους, παρελαύνοντας με υψηλό Εθνικό και Θρησκευτικό Φρόνημα, Πατριωτισμό, Σύμπνοια και Πειθαρχία.

Το 2021 θα δείξουμε με την δική μας Παρέλαση πώς σταματήσαμε την Επέλαση! Και το ίδιο θα κάνουν και οι επόμενες γενιές, μέχρι νεωτέρας!»

Πώς οι Θρακιώτες νίκησαν στην «Μάχη του Έβρου»

Αγγέλος Χάριατης, συγγραφέας: Μέσο ιστορικών διαδρομών

«Τον τελευταίο καιρό, όλο και περισσότερο συζητιέται εντός κι εκτός των περιστυλίων η αναγκαιότητα των παρελάσεων, μαθητικών και στρατιωτικών, στις εθνικές -κυρίως- επετείους.

Το έθνος -το κάθε έθνος- οφείλει να γνωρίζει την ιστορία του. Έτσι ώστε έχοντας γνώση του παρελθόντος, να μπορέσει να πορευθεί στο μέλλον. Αντίστοιχα, κι οι πολίτες του κράτους -ως αυθαίρετο υποσύνολο της έννοιας του έθνους- είναι σχεδόν υποχρεωμένοι να έχουν γνώση των ιστορικών διαδρομών.

Οι παρελάσεις, λοιπόν, είναι ασφαλώς απόδοση τιμών στους πεσόντες, αλλά ταυτόχρονα είναι και η βουκέντρα της θύμησης. Ως τέτοιο «εργαλείο» μπορώ να τις δεχθώ, σχεδόν αναπόδραστα κι αναντίρρητα. Προσπερνώντας τον σκόπελο χρησιμοποίησής τους ως σύμβολα διαρκούς αντίστασης και ετοιμότητας απέναντι σε ορατούς και αόρατος εχθρούς, ως μέσο πίεσης για την επίτευξη εθνικιστικών σκοπών και προθέσεων, ως όχημα το οποίο θα εισβάλει απελευθερωτικά στις «αλύτρωτες πατρίδες».