Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Το 2020 εκτιμάται ότι θα είναι η χρονιά που θα καταρρεύσουν όλα τα μυθεύματα γύρω από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και ειδικά εκείνα που έχουν λάβει την μορφή περισπούδαστων αναλύσεων και ακαδημαϊκών κειμένων δίνοντας την θέση τους στην αντικειμενική αξιολόγηση της μακραίωνης τουρκικής απειλής.

Η ελληνική κοινωνία προσμετρά στα χρόνια της κρίσης και τις επιπτώσεις ενός ακήρυχτου και πολυδιάστατου πολέμου ενώ το σύνολο του Έθνους αποτίει φόρο τιμής και μνήμης στους Έλληνες Ήρωες των Ενόπλων Δυνάμεων που σκοτώθηκαν εν ώρα καθήκοντος:  ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος, ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, ο σμηναγός Κώστας Ηλιάκης, ο υποσμηναγός Νίκος Σιαλμάς,, οι σμηναγοί Αθανάσιος Μπατσάρας και Γιώργος Μπαλταδώρος, δεν “χάθηκαν” στο Αιγαίο, ΘΥΣΙΑΣΘΗΚΑΝ για όλους εμάς!

Πλατεία Ρηγίλλης,μνημείο των πεσόντων ηρώων στα Ίμια

Μέχρι σήμερα μεγάλο μέρος της δραστηριότητας του ελληνικού μηχανισμού εθνικής ασφαλείας διέπεται από εγγενείς αδυναμίες τόσο στρατηγικού όσο και επιχειρησιακού ή και τακτικού χαρακτήρα, απόρροια διαχρονικών παθογενειών που ταλανίζουν το ελληνικό Κράτος.

Η θεωρία των διεθνών σχέσεων μας υποδεικνύει ότι “αδύναμες ηγεσίες” πιεζόμενοι υπό το βάρος του δικού τους εσωτερικού ακροατηρίου,τείνουν προς τον κατευνασμό και την “διατήρηση ισορροπιών” επιλέγοντας το χαμηλότερο δυνατό πολιτικό κόστος.

Μία δυσεπίλυτη εξίσωση τείνει να γίνει η αναγκαιότητα συντονισμού των Συμβουλίων Εθνικής Ασφαλείας και Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής

Το ισχύον “δόγμα ασφαλείας”, επικεντρώνεται στις προσπάθειες εξισορρόπησης της τουρκικής απειλής απόρροια των επιλογών του συνόλου της ελληνικής πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας που προσπάθησε να “εκλογικεύσει” την αναπροσαρμοζόμενη τουρκική προκλητικότητα αποσκοπώντας στην αποτροπή μιας γενικευμένης σύρραξης. Αυτή η τακτική,όμως, επέστρεψε στον προαιώνιο αντίπαλο των Ελλήνων να εκπληρώνει μικρούς ή μεσαίους πολιτικούς στόχους μέσα από ένα πλέγμα απειλών ή ενεργειών “χαμηλής έντασης”!

Ως τέτοιες , εκλαμβάνονται οι τουρκικές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου με την τουρκική πολεμική αεροπορία να έχει προσβάλει τα ελληνικά σύνορα πάνω από 22.000 φορές μέσα σε 11 χρόνια ενώ το στοιχείο που δείχνει τις πραγματικές αναβαθμισμένες αναθεωρητικές προθέσεις της Άγκυρας είναι τα αδιανόητα ποσοστά των θαλάσσιων παραβιάσεων. Από το 2009 μέχρι σήμερα, το τουρκικό πολεμικό ναυτικό έχει σημειώσει 2.257 % αύξηση στις παραβιάσεις!

Όπως επισημαίνεται από τους “μάχιμους” διεθνολόγους, η αντιπαράθεση Ελλάδας – Τουρκίας έχει από καιρό εισέλθει σε κατάσταση η οποία στην θεωρία της αποτροπής ονομάζεται «ενδοπολεμική αποτροπή» (“intrawar deterrence”) με πεδία αναφοράς το Αιγαίο, την Θράκη και την Κύπρο που συμπεριλαμβάνει τις “γκρίζες ζώνες”, την κατάληψη απομακρυσμένων ελληνικών εδαφών, τον έλεγχο ελληνικού κυριαρχικού χώρου και κατάληψη μέρους της μη κατεχόμενης Κύπρου ή και όλης της Κύπρου.

Επινοώντας φαντασιακούς συμμάχους ή παρερμηνεύοντας το νόημα της συμμετοχής της Χώρας σε ευρύτερους σχηματισμούς, το ελληνικό πολιτικό σύστημα δημιούργησε κατάσταση ύπνωσης της ελληνικής κοινωνίας ενώ βρήκε την ευκαιρία να κερδοσκοπήσει στο όνομα της σταθερότητας και της ισορροπίας ισχύος, κάτι που φαίνεται και από τις υποθέσεις διαφθοράς που σχετίζονται με τον χώρο της άμυνας και των εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Η δημοσιονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας και η απόπειρα διατήρησης της κοινωνικής ειρήνης, οδήγησαν σε τραγική μείωση των δαπανών για την Εθνική Άμυνα την στιγμή που η διαρκώς κλιμακούμενη τουρκική απειλή αλλά και τα μεγαλόπνοα σχέδια ενεργειακής ασφάλειας απαιτούν αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 3 και 4% του ΑΕΠ, και άμεση επιχειρησιακή αναβάθμιση καθώς μόνον έτσι μπορούν να εξασφαλισθούν τα εχέγγυα για την ανάσχεση του επελαύνοντος νεο-οθωμανικού αναθεωρητισμού.

Μία παράμετρος, ιδιαιτέρως ορατή στην Θράκη, είναι η δραστηριότητα ενός επιθετικού μηχανισμού που πυροδοτεί νέες βραδυφλεγείς “υβριδικές” απειλές, που αυτή τη φορά υποδαυλίζουν ενδομειονοτικές συγκρούσεις στη Χώρα με απρόβλεπτες συνέπειες για την κοινωνική συνοχή στην Θράκη, καθώς φαίνεται ότι διασυνδέεται το λαθρομεταναστευτικό ζήτημα με τον τουρκικό εθνικισμό και τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, χωρίς να υπάρχουν ελληνικά αντίμετρα.

Ειδικά για την Θράκη , αναζητείται μετ’επιτάσεως η κυβερνητική ατζέντα που θα θωρακίσει την περιοχή απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.

Μετά τους πειραματισμούς του ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη οφείλει να προχωρήσει στην εκπόνηση μιας νέας στρατηγικής εθνικής ασφάλειας με τη χρήση εργαλείων που θα οδηγήσουν σε ορθή εκτίμηση των απειλών και την ανάγνωση του διεθνούς και περιφερειακού περιβάλλοντος.

Στη Χώρα μας θα πρέπει οι ιθύνοντες να αξιολογήσουν σωστά τις δηλώσεις της Τουρκικής ηγεσίας και να λάβουν σοβαρές αποφάσεις (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) και να πουν ξεκάθαρα την αλήθεια στο λαό , ότι:

• Μόνοι μας θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις απειλές , κανείς δεν πρόκειται να μας βοηθήσει στη κρίσιμη στιγμή .
• Οι ξένοι και οι συμμαχίες( ΝΑΤΟ-ΕΕ) θα δράσουν πυροσβεστικά ή συμβουλευτικά , όπως συνέβη το 1922 και το 1974 .
• Όσο παραμένει υψηλή η επιχειρησιακή ετοιμότητα στις Ένοπλες Δυνάμεις, σε συνδυασμό με υψηλό φρόνημα στο λαό και με πίστη για την εκτέλεση του καθήκοντος , κανείς δεν θα τολμήσει να αμφισβητήσει έμπρακτα την Εθνική μας κυριαρχία.
• Η επίτευξη υψηλής ικανότητας αποτροπής οποιασδήποτε εξωτερικής απειλής απαιτεί θυσίες απ’ όλους , προετοιμασία όλων των δομών του κράτους και το κυριότερο κατάλληλη προετοιμασία του λαού . 
• φιλειρηνισμός υπάρχει στο αίμα του Ελληνικού λαού , που γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθένα τις συνέπειες του πολέμου, δεν πρέπει όμως να συγχέεται με την «απάθεια» και τη μείωση του αισθήματος, του με τη σωστή έννοια «πατριωτισμού» .