Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Η διεθνοπολιτική συγκυρία της περιόδου 1999-2022 ευνόησε την εμφάνιση του “ριζοσπαστικού ισλάμ”  που βρήκε απροετοίμαστες τις αρχές ασφαλείας.

Σε αυτό το πλαίσιο  αναπτύχθηκε ένα «νέο» οικουμενικό μοντέλο, αυτό του «μετα-ισλαμισμού» που κινείται ανάμεσα στον « ισλαμικό εθνικισμό» και «ριζοσπαστικό ισλαμισμό» συνδέοντας μέσω του Ισλάμ, πιστούς  ανεξαρτήτως της κουλτούρας καταγωγής τους (βοσνιακή,τουρκική, αραβική).

Οι μαχητές του Αλλάχ δίνουν την θέση τους στους νεοφονταμενταλιστές  που ζουν με το όραμα “για την εκπλήρωση της «αμυντικής αποστολής» τους, μέσω μιας νέας Τζιχάντ,  αποτρέποντας την εξόντωση των Μουσουλμάνων που απειλούνται από το δυτικό αφομοιωτικό μοντέλο”.

Η ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση αποτελεί ένα συστατικό στοιχείο της παραπάνω διαδικασίας, ενώ  η ριζοσπαστικοποίηση του Ισλάμ γίνεται όλο και πιο αποκεντρωμένη και ασταθής με αισθητή την παρουσία της (και) στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROPOL το 2022, από τις 330 συλλήψεις τρομοκρατών στην ΕΕ, οι 266 ορίζονται ως τζιχαντιστές.  Οι τρομοκρατικές επιθέσεις τζιχαντιστών αν κι  έχουν μειωθεί σε σύγκριση με το 2021 (11) και το 2020 (13) φαίνεται ότι υποστηρίζονται από ένα ισχυρό υπόστρωμα βίας ,αφού για την περίοδο 2013-2019 κατεγράφησαν 42 επιθέσεις με 272 θύματα.

Σύμφωνα με την έκθεση της Europol του 2020, οι περισσότεροι τζιχαντιστές ήταν νεαροί ενήλικες. Σχεδόν το 70% ήταν ηλικίας 20 έως 28 ετών και το 85% ήταν άνδρες. Το 2019, σχεδόν το 60% των τζιχαντιστών τρομοκρατών είχαν την ιθαγένεια της χώρας στην οποία έλαβε χώρα η επίθεση ή η κατάστρωση της επίθεσης.

Η Ελλάδα, βρίσκεται στο στόχαστρο δικτύων της “σεχταριστικής τζιχάντ”  (εντοπίζεται σε παράνομους μετανάστες), του “αποσχιστικού εθνικισμού” (συνδέεται με το πολιτικό ισλάμ του τουρκικού παρακράτους στην Θράκη) και των ομάδων “τρομοκρατίας πόλεων” (μοναχικοί λύκοι που ζουν σε περιβάλλον τρωτότητας, κοινωνικής απομόνωσης και έλλειψης σταθερού συστήματος υποστηριξης ευάλωτοι σε εκστρατείες παραπληροφόρησης και στρατολόγησης).

Τέλος, ιδιαίτερη σημασία πρέπει να αποδοθεί στις παράλληλες (παράνομες) δομές του σουνιτικού ισλάμ που ελέγχουν τεμένη στην Θράκη όπως και στον άγνωστο αριθμό παρανόμων κι αυτοσχέδιων χώρων λατρείας που ελέγχονται ενδεχομένως από εξτρεμιστικά στοιχεία.

*το κείμενο συμπεριλαμβάνεται σε αφιέρωμα της εφημερίδα ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ (11/11/2023)