Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στο πλαίσιο της επίσκεψής της στη Θάσο για τον εορτασμό της 111ης επετείου από την απελευθέρωση του νησιού, ανακηρύχθηκε Επίτιμη Δημότης.
Ακολουθεί η αντιφώνηση της κυρίας Σακελλαροπούλου:
«Κύριε Δήμαρχε,
Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε, να με ανακηρύξετε δημότη του όμορφου νησιού σας σήμερα, κατά την επίσκεψή μου με αφορμή την επέτειο της απελευθέρωσής του από τον τουρκικό ζυγό. Ημέρα με μεγάλη ιστορική σημασία και ιδιαίτερο συμβολικό φορτίο, αφού η ενσωμάτωση της Θάσου στον εθνικό κορμό δεν απέδωσε απλώς το τουρκοκρατούμενο νησί εκεί που ανήκε, στους κόλπους της πατρίδας μας, αλλά και αποκατέστησε, στη συνείδηση όλων, το νήμα που το συνέδεε με το ένδοξο παρελθόν του.
Όλοι γνωρίζουμε τι υπήρξε η Θάσος ήδη από την προϊστορία, πόσο μεγάλη ήταν η επιρροή της κατά την αρχαιότητα στον τότε γνωστό κόσμο. Η “Αθήνα του Βορρά”, όπως την αποκαλούσαν – μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές πόλεις, ισχυρή, πολύβουη, με εξαιρετική πολεοδομική οργάνωση και έντονη δημόσια ζωή, πλούσια σε μεταλλεύματα και μάρμαρο, φημισμένη για το κρασί της, τα κεραμικά της, την μαρμαρογλυπτική της, καθώς και για κορυφαίες μορφές της, όπως τον πατέρα της σύγχρονης ζωγραφικής, τον “αγαθό ηθογράφο” κατά τον Αριστοτέλη, Πολύγνωτο – διατήρησε τη λαμπρότητά της και στη ρωμαϊκή και την πρωτοβυζαντινή περίοδο. Αρκεί να σκεφτεί κανείς δύο σημαντικά εκθέματα του αρχαιολογικού σας μουσείου: το εμβληματικό εύρημα του νησιού, τον τριάμισι μέτρα ψηλό, αρχαϊκό, κριοφόρο κούρο, που υποδέχεται τον επισκέπτη στην είσοδο, και τον ανδριάντα του αυτοκράτορα Αδριανού, που ανάγεται στο 130 περίπου μ.Χ. Και να παρατηρήσει πώς τα κατάλοιπα των αρχαίων ναών, των ιερών, της αγοράς, των τειχών, του λειτουργικού ως σήμερα αρχαίου θεάτρου, συνομιλούν στο θασίτικο τοπίο με τις βυζαντινές εκκλησίες.
Σήμερα, η Θάσος διατηρεί ατόφια την ομορφιά και τη χάρη της, παρά τα πλήγματα που κατά καιρούς έχει υποστεί από πυρκαγιές και πλημμύρες. Ακόμη θυμάμαι το δραματικό πρωτοσέλιδο αθηναϊκής εφημερίδας, τον Αύγουστο του 1989, “Χάθηκε η Θάσος” και τον εξίσου δραματικό τόνο του ρεπορτάζ: “Η Θάσος των αιώνων δεν υπάρχει πια – τουλάχιστον έτσι όπως την ήξερε η υφήλιος”. Είναι, άλλωστε, πολύ πρόσφατες οι καταστροφικές πλημμύρες του Νοεμβρίου του 2019 και η δασική πυρκαγιά στη Σκάλα Ποταμιάς πέρσι τον Αύγουστο.
Η Θάσος όμως δεν χάθηκε. Στάθηκε στα πόδια της, ανασύνταξε τις δυνάμεις της και βασισμένη στο φυσικό της κάλλος, τα ανεξίτηλα αποτυπώματα αιώνων ιστορίας, την παράδοση ενός αυθεντικού βίου και την αγάπη των κατοίκων για τον τόπο τους, παραμένει το “σμαράγδι του Αιγαίου”. Αλλά καθώς η κλιματική αλλαγή είναι δυστυχώς εδώ, είναι απαραίτητο να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση στις αρχές της πρόληψης και της προφύλαξης. Η επιστημονική κοινότητα μας έχει προειδοποιήσει για τους κινδύνους της ανεπαρκούς προετοιμασίας. Έχει επίσης δείξει ότι το κόστος της αδράνειας είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος της πρόληψης. Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας. Πρέπει να δράσουμε γρήγορα, αποφασιστικά και αποτελεσματικά.
Περάσαμε ένα ιδιαίτερα οδυνηρό καλοκαίρι. Παρακολουθήσαμε με αγωνία την καταστροφή ενός από τα πλέον σημαντικά οικοσυστήματα της χώρας μας, του παρθένου δάσους της Δαδιάς στον Έβρο και τις άνευ προηγουμένου πλημμύρες στη Θεσσαλία, γεγονότα με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην καθημερινότητα των πολιτών, στο περιβάλλον, στην οικονομία. Για αυτό και έχει μεγάλη σημασία η κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων, η συντήρηση και ο καθαρισμός του δικτύου αντιπυρικών ζωνών και η βελτίωση της βατότητας του δασικού οδικού δικτύου.
Θα φύγω από τη Θάσο ως δημότης της πλέον, με το ίδιο αίσθημα που μου προκάλεσε όταν την πρωτοεπισκέφθηκα πριν από πολλά χρόνια: θαυμασμό και συγκίνηση. Και θα σας αποχαιρετίσω με τα λόγια του συμπατριώτη σας, του σπουδαίου πεζογράφου Γιάννη Ατζακά, από τον Θεολόγο: “Ωραία και μόνη, η Θάσος με κυριεύει”. Σας ευχαριστώ».
