Στην σημερινή Κυριακή εορτή των πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, το Ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρεται στο κάλεσμα των μαθητών του Χριστού για να γίνουν Απόστολοι στο έργο της Σωτηρίας, της μεταμορφώσεως και ανακαινίσεως του κόσμου. Δεν απευθύνεται όμως στους κύκλους των πλουσίων, των πολιτικά ισχυρών, των ευσεβών του ιουδαϊκού κέντρου της Ιερουσαλήμ. Τούς αναζητεί σε ένα περιβάλλον απλό, με φυσικό ελεύθερο ορίζοντα «παρά τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας».

Τι είδους ανθρώπους καλεί; Οι πρώτοι στούς οποίους απευθύνεται είναι άνθρωποι της εργασίας, άνθρωποι θετικοί και δραστήριοι. «Ἦσαν γάρ ἁλιεῖς», ψαράδες που παλεύουν με τα δίχτυα τους. Πάνω στην εργασία τούς συναντά, πάνω σ’ αυτή τους προσκαλεί. Πρόκειται να τούς αναθέσει δουλειά με απαιτήσεις και πρέπει να είναι προετοιμασμένοι, εργατικοί.

Η μικρή ομάδα που συγκέντρωσε δίπλα Του ο Χριστός δεν αποτελούνταν από πανομοιότυπους Μαθητές, αλλά έχει ο καθένας την δική του ιδιοσυγκρασία. Ο Ανδρέας παρουσιάζεται νηφάλιος, ήσυχος, ο Πέτρος πιο αυθόρμητος και ορμητικός, ο Ιωάννης στοχαστικός, ο Θωμάς πιο κριτικός. ο Χριστός δεν αναζήτησε αποκλειστικά έναν ορισμένο ανθρώπινο τύπο, δεν ενοχλείται από τις ιδιοτυπίες των μαθητών Του, δεν θέλει να τούς καταργήσει. Τούς καλεί όπως είναι και τούς οδηγεί στην ιεραποστολή και στην αγιότητα, τον καθένα με την προσωπικότητα του.

Ο Χριστός καλώντας τους πρώτους μαθητές να τον ακολουθήσουν, τούς καθορίζει την αποστολή τους, χρησιμοποιώντας παραστάσεις από τον δικό τους κόσμο. «Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων» Από απλοί αλιείς ιχθύων, θα γίνουν αλιείς ανθρώπων. Αγγίζει τον καθένα στο υπαρξιακό του κέντρο και επιτυγχάνει το ανώτατο σημείο δεικτικότητας μέσα από τις πιό απλές και κοντινές παραστάσεις.

Ο Χριστός χρησιμοποιεί τη λέξη αλιείς, διότι από την προηγούμενη απασχόλησή τους θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν ορισμένα χαρακτηριστικά. Ο καλός ψαράς έχει γνώση που πρέπει να την αξιοποιήσει και ως αλιεύς ανθρώπων.

Πρέπει να διαθέτει υπομονή και επιμονή. Ξέρει ο ψαράς να περιμένει και δεν αδημονεί για γρήγορα αποτελέσματα, δεν απογοητεύεται και ξαναδοκιμάζει. Χρειάζεται καρτερία και αντοχή. Τα νερά δεν είναι πάντα ήσυχα και μπορεί να κρύβουν κινδύνους. Τα πλοία, τα δίχτυα, οι τρικυμίες θέλουν νεύρα γερά, ψυχραιμία, καρτερικότητα, πίστη.