Τρεις πέμπτες θέσεις κατέλαβε ο Κομοτηναίος Παραολυμπιονίκης Άλεξ Ταξιλδάρης στο Παραολυμπιακό Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κολύμβησης που πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο. Για τη συμμετοχή των αθλητών του «Ηρόδικου» στους αγώνες, τις επιδόσεις του , την περιπέτεια που πέρασαν με κίνδυνο να μη συμμετέχει η ελληνική παραολυμπιακή ομάδα κολύμβησης στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου το 2012 αλλά και τις προτεραιότητες που βάζει ως πρόεδρος της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Άθλησης & Μαζικού αθλητισμού στον Δήμο Κομοτηνή, μιλά ο Άλεξ Ταξιλδάρης στο komotinipress.

«Κλειδώνει» η συμμετοχή μας για τον Σεπτέμβριο του 2012 στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου.

«Για μενα ήταν ιδιαίτερη η συμμετοχή από πολλές πλευρές καθώς πρώτα απ’ όλα δεν καταφέραμε να προετοιμαστούμε φέτος με τον καταλληλότερο τρόπο ή όπως σε άλλες επίσημες διοργανώσεις κι αυτό γιατί είχα πολλές παράπλευρες ασχολίες αλλά εκτός απ’ αυτό έλειπαν και τα κολυμβητήρια από την πόλη μας λόγω της οικονομικής κρίσης. Το ότι έμεινε κλειστό το κολυμβητήριο δεν ήταν μόνο εις βάρος των πολιτών της πόλης αλλά και εμού του ίδιου.

Παρόλο αυτά οι χρόνοι που έκανα ήταν μάλιστα σε δυο αγωνίσματα καλύτεροι από το Πεκίνο του 2008 που είχα δουλέψει όσο τίποτα για εκείνους τους αγώνες. Είμαι μ’ αυτές τις συνθήκες πάρα πολύ ευχαριστημένος από τη συμμετοχή μου και τους χρόνους μου».

«Εμφανίστηκε κι ένας καινούργιος αθλητής στην κατηγορία μας, την s1 που είναι η πιο βαριά κατηγορία. Οι αθλητές δεν «πιάνουν» τα όρια για τους παραολυμπιακούς αγώνες και υπάρχει πάντα ο φόβος να μη γίνει η κατηγορία και να μην πάμε στους παραολυμπιακούς. Οπότε κατά κάποιον τρόπο κλειδώνει η συμμετοχή μας για του χρόνου τον Σεπτέμβριο στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου».

«Με δικά μας έξοδα πήγαμε στους αγώνες»

Η ελληνική παραολυμπιακή ομάδα κολύμβησης είναι η εμπροσθοφυλακή του ελληνικού παραολυμπιακού αθλητισμού. Ούτε λίγο ούτε πολύ κέρδισε τα μισά (12 μετάλλια, 4 χρυσά, 5 αργυρά και 3 χάλκινα) από τα 24 ελληνικά παραολυμπιακά μετάλλια στην τελευταία παραολυμπιακή διοργάνωση στο Πεκίνο. Η συμμετοχή τους στους πανευρωπαϊκούς ήταν επιτακτική, μιάς και έπρεπε να πιάσουν σε αυτούς τα όρια πρόκρισης για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο του 2012.

«Υπήρξε η ιστορία και είναι αληθινή ότι πήγαμε με δικά μας έξοδα οι αθλητές. Πληρώσαμε δηλαδή τους προπονητές μας, τους συνοδούς μας και τη συμμετοχή μας γιατί η ομοσπονδία μας δεν κατάφερε να πληρώσει έγκαιρα τον φόρο μισθωτών υπηρεσιών και δεν εκταμιεύτηκαν τα χρήματα από τη γενική γραμματεία αθλητισμού, οπότε θα μας επιστραφούν τα χρήματα αυτά όταν λήξει αυτό το θέμα. Για μενα αυτό ήταν μια μεγάλη ήττα της ομοσπονδίας μας και της γενικής γραμματείας αθλητισμού, να φύγει μια αποστολή στο εξωτερικό με δικά της έξοδα. Τρεις μέρες πριν φύγουμε πήραμε την απόφαση ή θα πάμε όλοι ή δε θα πάει κανένας. Ήμασταν αποφασισμένοι ότι δε θα πάμε αλλά κινδύνευε η συμμετοχή της Ελλάδας στους επόμενους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Η ομάδα της κολύμβησης των αθλητών με αναπηρία που έφερε τα περισσότερα παρολυμπιακά μετάλλια, τα ολυμπιακά μετάλλια γιατί υπάρχει εξίσωση, δε θα πήγαινε στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα κι από εκεί στους Παραολυμπιακούς αγώνες».

Η συμμετοχή των αθλητών του «Ηρόδικου»

Ο αθλητικός σύλλογος «Ηρόδικος» που ξεκίνησε από την Κομοτηνή αλλά είναι πανελλήνιας εμβέλειας, συμμετείχε στους αγώνες με 4 αθλητές. Τους παραολυμπιονίκες Αλεξ Ταξιλδάρη από την Κομοτηνή, τον Βασίλη Τσαγκάρη από τον Πειραιά, τον Ανδρέα Κατσαρό από τη Θεσσαλονίκη και την Σεμιχά Ριζάογλου από την Ξάνθη που ζει στην Κομοτηνή και προπονείται στην Αθήνα με πολύ καλή συμμετοχή και με θέσεις στους τελικούς. Πέμπτη και έκτη θέση ο Κατσαρός, τέταρτη και έβδομη θέση ο Τσαγκάρης και έκτη και όγδοη θέση η Ριζάογλου.

«Νιώθω ότι θα πάω φρέσκος στο Λονδίνο»

«Για ‘μενα προσωπικά, εαν έτσι πήγα σε τέτοιους χρόνους πιστεύω ότι του χρόνου στο Λονδίνου παρόλο τα 33 μου χρόνια , κοντά στα δέκα χρονιά μετά την επιτυχία μου το 2004, νιώθω ότι θα πάω φρέσκος και ανανεωμένος στο Λονδίνο, σα να πηγαίνω πρώτη φορά στους παραολυμπιακούς αγώνες».

Προτεραιότητες στον Δήμο λαμβάνοντας υπόψιν το γεγονός ότι η οικονομική συγκυρία δεν είναι η καλύτερη.

Για τις προτεραιότητες που βάζει στον Δήμο Κομοτηνής ως πρόεδρος της Δημοτικής κοινωφελούς επιχείρησης Άθλησης & Μαζικού αθλητισμού, ο Άλεξ Ταξιλδάρης τονίζει πως « Προτεραιότητα είναι να εξοικονομηθούν χρήματα από οπουδήποτε για να μπορούν να καλυφθούν και να κλείσουν οι τρύπες, αλλιώς δε μπορούμε να προχωρήσουμε. Πολύ δύσκολα θα μπορέσουμε με δικά μας χρήματα να κάνουμε καινούργιες δράσεις πριν καλύψουμε ανελαστικά χρωστούμενα έξοδα όπως είναι ΙΚΑ, ρεύματα και μισθό σε προσωπικό. Εκτός κι αν τρέξουν προγράμματα στα οποία τα χρήματα θα είναι κλειδωμένα μέσα σε κωδικό γι΄αυτά. Από εκεί και περα ό,τι χρήματα μπορέσουμε να εξοικονομήσουμε είτε από τον Δήμο είτε από δράσεις της επιχείρησης Πολιτισμού, Αθλητισμού και Παιδείας θα κοιτάξουμε κατά κύριο λόγο να πάνε σ’ αυτόν τον τομέα. Τουλάχιστον μέχρι το κλείσιμο του 2011 ο Δήμαρχος ζήτησε και δεν είναι θέμα μόνο Δημάρχου αλλά και ο πιο λογικός άνθρωπος αυτό θα έκανε, όταν αναλαμβάνεις μια «επιχείρηση» και θέλεις να τη διοικήσεις και να πάει μπροστά να προσπαθήσεις να φτάσεις στο μηδέν από το -10 που μπορεί να είσαι λόγω της χρήσης του Καλλικράτη και της οποιασδήποτε διαχείρισης που μπορεί να έγινε. Για μενα, δεν το ρίχνω σ’ αυτά που λέγονται περί «καμένης γης». Αντιμετωπίζουμε αυτήν την πραγματικότητα αυτή τη στιγμή. Φταίνε οι προηγούμενοι, οι προ-προηγούμενοι, δε μπορώ να το κρίνω εγώ. Απλά αυτή τη στιγμή δύσκολα θα κάνουμε νέα πράγματα. Αυτό σημαίνει ότι στο κολυμβητήριο 50άρα πισίνα με τα δεδομένα αυτά. των εξόδων του κολυμβητηρίου, δε μπορούμε να έχουμε. Θα πρέπει να συνεισφέρουμε ίσως και περισσότερο στο πανεπιστημιακό κολυμβητήριο. Είναι δύσκολο να βρουμε χρήματα εάν δεν υπάρξει κάποιο πρόγραμμα από την περιφέρεια ή από το υπουργείο περιβάλλοντος και κλιματικής ενέργειας για να κάνουμε το κολυμβήτηριο ή και τα υπόλοιπα κτήρια πιο λειτουργικά στα έξοδα. Οπότε είμαστε ακόμα με δεμένα τα χέρια. Τα προγράμματα μαζικού αθλητισμού από τη γενική γραμματεία αθλητισμού ανακοινώνονταν από τον Μάιο ακόμα και τώρα μας είπανε Αύγουστο και εάν .. Γι’ αυτόν τον λόγο κατεβαίνω και στην Αθήνα ώστε να πάω στη γενική γραμματεία ώστε να έχουμε μια καλύτερη τύχη. Τα πεντάμηνα κοινωνικής εργασίας είχαν πει τέλος Ιούνη ακόμα δεν υπάρχει κανένα νέο. Βλέπω τα πράγματα πάντα αισιόδοξα και λέω ότι πιο κάτω δε γίνεται οπότε μόνο προς τα μπροστά θα μπορέσουμε να πάμε».

Ρεπορτάζ: Μπάμπης Καλπάνης