Θέλεις ν’ αγιάσεις μα δεν σ’ αφήνουν οι διαβόλοι. Και δη οι αριστεροί διαβόλοι.

Δυο-τρεις μέρες τώρα κυκλοφορεί η είδηση ότι προκηρύχθηκε απεργία τεχνικών στον ραδιοσταθμό του ΣΥΡΙΖΑ «Στο Κόκκινο», λόγω μη καταβολής δεδουλευμένων.

Είπα να μην ασχοληθώ. Για τρεις λόγους:

1. Διότι η καθυστέρηση στην καταβολή ήταν μικρή (δύο μήνες μέσα), όταν αποτελεί πρακτική στα περισσότερα ΜΜΕ η πολύμηνη καθυστέρηση.  Δεν δικαιολογούμε την, έστω μικρή, καθυστέρηση, αλλά μπορούμε να την κατανοήσουμε.

2. Διότι εν τω μεταξύ οι άνθρωποι πληρώθηκαν και απεργία δεν έγινε. Και.

3. Διότι δεν πρέπει να μεγεθύνουμε ένα πρόβλημα, ακόμη κι αν εργοδότης είναι ένα κόμμα της Αριστεράς, που κατακεραυνώνει όλους τους άλλους, όταν απολύουν, καθυστερούν να πληρώσουν κ.λπ.

Κι εκεί που έλεγα «ας πάει και το παλιάμπελο», άκουσα την απάντηση του διευθυντή του σταθμού (εδώ) και μου σηκώθηκαν οι τρίχες. Αντί να πει το απλό και ευθύ «έχουμε δυσκολίες, ρε παιδιά, γι’ αυτό καθυστερούμε να πληρώσουμε, ζητούμε συγγνώμη, θα προσπαθήσουμε να μην ξαναγίνει», άρχισε να λέει (επιεικώς) «άρρητα αθέμιτα»!

Ιδού τι είπε :

. Ότι η κήρυξη απεργίας ήταν «εκβιασμός». Και αμέσως μετά ότι «εκβιασμό δεν το λες, αλλά το λες». Τι θέλει να πει ο ποιητής; Είναι η απεργία εκβιασμός; Δεν είναι; Το λες; Ή δεν το λες; Μυστήριο.

. Ότι «πληρώθηκαν οι εννιά τεχνικοί και δεν πληρώθηκαν οι άλλοι 70 εργαζόμενοι». Τι ήθελε να (ξανα)πεί;  Ότι πληρώθηκαν οι «εκβιαστές» και οι «καλοί» όχι; Ή ότι και οι υπόλοιποι έπρεπε να «εκβιάσουν» για να πληρωθούν; Ή ότι δεν έπρεπε να κουνιέται φύλλο;

Πάλι καλά που δεν τους έβγαλε «συνωμότες» και «εχθρούς του κόμματος», όπως είχαν κάνει οι του ΚΚΕ, όταν εργαζόμενοι στα δικά του μέσα ενημέρωσης (Ριζοσπάστης και 902) απεργούσαν ή έκαναν καταγγελίες στα συνδικαλιστικά όργανα για απολύσεις, καθυστερήσεις πληρωμών και άλλα εξόχως φιλεργατικά από το κόμμα των εργαζομένων.

Δεν γνωρίζω αν αυτά είναι προσωπικές απόψεις νεόκοπων συριζαίων ή αν τα συμμερίζονται και οι άλλοι, οι παλιοί και ορίτζιναλ.

Είπαμε να κάνουν στροφή στον ρεαλισμό -καλοδεχούμενη- τώρα που πλησιάζουν στην εξουσία. Αλλά από αυτό μέχρι τον κυνισμό και την αλαζονεία η απόσταση είναι μεγάλη. Ας σκεφθούν ότι ο πρώτος που συμφώνησε με τέτοιες απόψεις («απεργία ίσον εκβιασμός») είναι ο… Άδωνις!

Είναι θλιβερό να γίνονται εσχάτως τέτοια σε έναν αριστερό ραδιοσταθμό, ο οποίος «δεν είναι και χτεσινός». Εκτός αν η ιστορία του αρχίζει από τον Μάρτιο του 2013…

πηγή: www.protagon.gr