Του Μανώλη Κοττάκη

«Μανώλη, ο Ίασμος τελείωσε. Οι Γκρίζοι Λύκοι αλωνίζουν με στόχο να μας διώξουν από τον τόπο μας!» έγραφε το αγωνιώδες μήνυμα που έλαβα στο κινητό μου τηλέφωνο την επομένη των εκλογών.

Ο φίλος μου ο Παντελής ήταν πολύ απογοητευμένος. Ο Ίασμος Ροδόπης, το τρίτο κεφαλοχώρι του νομού, δεκαετίες χριστιανικό στην πλειονότητά του, παραδόθηκε το 2010 από το ΠΑΣΟΚ του Σωκράτη Ξυνίδη στον δήμαρχο του τουρκικού προξενείου, Ισμέτ Καδή, και χάθηκε οριστικά σε αυτή την εκλογή, θυσία στις ανταλλαγές που έγιναν μεταξύ των κομμάτων εξουσίας και τον μειονοτικό παράγοντα. Το 2010, στο πλαίσιο του «Καλλικράτη», ενσωματώθηκαν στην κωμόπολη δύο μειονοτικά χωριά, αλλοιώθηκε η ισορροπία και εξελέγη για πρώτη φορά μουσουλμάνος δήμαρχος, ο οποίος κατά τη διάρκεια της τετραετίας αγνόησε συστηματικά τη χριστιανική κοινότητα του χωριού. Δεν πήγαινε στην Εκκλησία στις επίσημες δοξολογίες, ηρνείτο να παραστεί στις εθνικές γιορτές, δεν παρέστη ποτέ στην έπαρση της ελληνικής σημασίας, αδιαφορούσε προκλητικά για τους χριστιανούς κατοίκου και τα αιτήματά τους, διέλυσε έως και την Φιλαρμονική του Δήμου.

«Δεν αντέχω να γίνω ξανά πρόσφυγας στον τόπο μου», μου είχε πει πρόσφατα ο Παντελής, συγγενής του παλιού νομάρχη Παναγιώτη Φωτέα. Είχε την ελπίδα ότι ο πολυσυλλεκτικός συνδυασμός του υποψήφιου δημάρχου Κυριάκου Αμούτζα θα ανέτρεπε τον συσχετισμό εξαιτίας των δυσαρεσκειών που είχε δημιουργήσει στο μειονοτικό στοιχείο ο «τουρκόφιλος» δήμαρχος που συνεχώς έλειπε για ντόλτσε βίτα στην Ανδριανούπολη και στην Κωνσταντινούπολη. Την έσχατη ώρα όμως, συνέβη κάτι απρόοπτο: αποφάσισε να είναι υποψήφιος ένας ακόμη μουσουλμάνος, ο Σαΐτ Ερντογάν. Η κίνησή του φαινόταν εκ πρώτης όψεως ότι διασπούσε τη μειονοτική ψήφο και ευνοούσε τα σχέδια για την επανακατάληψη του χωριού. Συνέβη όμως το ακριβώς αντίθετο. Το σχέδιο ήταν μακιαβελικό: Ο Ερντογάν πήρε μαζί του στο συνδυασμό του λίγους πρόθυμους χριστιανούς υποψήφιους, αφαίρεσε κρίσιμες ψήφους που έλειψαν από το συνδυασμό Αμούτζα και απέτρεψε την εκλογή του χριστιανού δημάρχου από τον α’ γύρο! Η ευκαιρία –η μόνη που υπήρχε- χάθηκε. Στον β’ γύρο όλα εξελίχθηκαν φυσιολογικά. Η ενιαία μειονοτική ψήφος οδήγησε στην εκλογή του εκλεκτού του τουρκικού προξενείου. Λέγεται ότι με τον «τουρκόφιλο» δήμαρχο Ιάσμου επικοινώνησε από την Αθήνα υψηλόβαθμος κυβερνητικός παράγοντας και ενθάρρυνε το σχέδιο διάσπασης της χριστιανικής ψήφου, γιατί αυτό που προείχε για την Αθήνα ήταν να κερδίσει η ΝΔ την περιφέρεια!!!

 DEB: Μοίρασε χρήμα και κατέγραψε εκλογική δύναμη ακόμα και στην Αττική
Περιγράφω αυτή την ιστορία εισαγωγικά για να δείξω τι μας διαφεύγει στην προσέγγιση που κάναμε για τη Θράκη μετά τις επιδόσεις που κατέγραψε το τουρκοκίνητο Κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας (DEB) στις ευρωεκλογές. Το ότι κατετάγη πρώτο με 41% στην Ροδόπη και με 24% στην Ξάνθη, δεν είναι είδηση. Ήταν αναμενόμενο. Είδηση είναι η παθητικότητα της κεντρικής εξουσίας στην κάθοδό του, η απάθεια των τοπικών χριστιανικών μέσων ενημέρωσης, γεγονός που δημιουργεί εύλογα ερωτήματα, είδηση είναι η διακοπή της χρηματοδότησης της τοπικής Υπηρεσίας Πολιτικών Υποθέσεων από το υπουργείο Εξωτερικών, είδηση είναι η διασπορά της ψήφου του αυτονομιστικού κόμματος σε νομούς της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, όπου υπάρχει παλαιά οθωμανική παρουσία (τζαμιά), είδηση είναι τα άγνωστα επιδόματα που δίνει το τουρκικό προξενείο σε μουσουλμάνους για να τους έχει στην επιρροή του. Το ποιοτικό στοιχείο που κάνει την πρωτιά αυτή των αυτονομιστών ανησυχητική είναι ότι το ελληνικό κράτος αποσύρεται σταδιακά από την μάχη για την επιρροή στην περιοχή και καθημερινά παραδίδει πόντους κυριαρχίας.

 Οι Τούρκοι έκαναν τη δουλειά τους σε τρία επίπεδα:
Πρώτον, κατοχύρωσαν με την πρωτιά του κόμματός τους το επιχείρημα για την πληθυσμιακή υπεροχή της μειονότητας στην Θράκη. Είναι περισσότεροι. Ελέγχουν την πλειοψηφία του νέου Περιφερειακού Συμβουλίου. Όποιος θέλει τη μειονοτική ψήφο στις εκλογές πρέπει να επιλέξει υποψήφιο βουλευτή από τη δεξαμενή του κόμματός τους. Ο κίνδυνος να μην εκλεγεί χριστιανός βουλευτής σε Ροδόπη – Ξάνθη είναι υπαρκτός. Πέραν αυτών, κατέγραψαν επιρροή σε ακόμη είκοσι δύο νομούς, μεταξύ των οποίων ο Έβρος (1.220 ψήφοι), η Καβάλα (53 ψήφοι), τα Δωδεκάνησα (15 ψήφοι), η Πέλλα (9 ψήφοι), η Αιτωλοακαρνανία (5 ψήφοι), η Χίος (5 ψήφοι), η Κοζάνη (5 ψήφοι), η Αχαΐα (5 ψήφοι), η Ηλεία (2 ψήφοι), ο Πειραιάς (5 ψήφοι) και η Β’ Αθηνών (1 ψήφος).

Δεύτερον, μοίρασαν μέσω του θηριώδους προϋπολογισμού του προξενείου, συνολικού ύψους 30 εκατ. Ευρώ, πλήθος επιδομάτων κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Πρόκειται για το τακτικό μέρισμα που δίδεται κατά πλειοψηφία στους «τουρκογενείς»: επίδομα μαντήλας, 200 ευρώ σε όσες μουσουλμάνες φορούν την μαντίλα, επίδομα ανεργίας πέραν του δωδεκαμήνου σε όσους άνεργους είναι ακάλυπτοι από τον ΟΑΕΔ, επίδομα καταβολής διδάκτρων σε οικογένειες τα παιδιά των οποίων φοιτούν σε μειονοτικά γυμνάσια, επίδομα «κουράν κουρσού» 500 ευρώ σε όσες οικογένειες παρακολουθούν κατ’ οίκον τα φροντιστήρια Κορανίου από τους ιμάμηδες των ψευτομουφτήδων, ενώ παρέχεται μισθός χωρίς ασφάλιση στους ίδιους τους ιμάμηδες.

Τρίτον, μοίρασαν ως έκτακτη επιχορήγηση 1 εκατ. Ευρώ και στους μη προνομιούχους Πομάκους και Τσιγγάνους, οι οποίοι, αν και θεωρούν ότι δεν ανήκουν στο εκλεκτό κομμάτι της μειονότητας, εκλογικά τους είναι χρήσιμοι (εξ ου και η αποπομπή της τσιγγάνας Σαμπιχά από το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, κατ’ απαίτησή τους, επειδή «έκοβε» 20.000 τσιγγάνικες ψήφους). Τους έσβησαν χρέη, τους πλήρωσαν δόσεις δανείων και λογαριασμούς, τους χάρισαν τσεκ για να στείλουν στους ξενιτεμένους συγγενείς τους στη Γερμανία…

Τα μείζονα ερωτήματα είναι: Γιατί το ελληνικό κράτος και όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα –είναι βαριά η λέξη αλλά θα την χρησιμοποιήσω- «αποσύρονται κάθε μέρα και περισσότερο από την περιοχή, χαρίζοντας σχεδόν το 70% της ελληνικής κυριαρχίας στον τουρκικό παράγοντα;
Γιατί αφήνεται το παρακράτος να υπερισχύει της νόμιμης κρατικής εξουσίας;
Γιατί ο τούρκος πρόξενος περιοδεύει τις νύχτες σε χωριά ανενόχλητος;
Γιατί η έκτακτη χρηματοδότηση της Υπηρεσίας Πολιτικών Υποθέσεων «πάγωσε» το τελευταίο πεντάμηνο, με συνέπεια να μην υπάρχει η ελάχιστη δυνατότητα παρέμβασης στο απροκάλυπτο παιχνίδι των Τούρκων, έστω και υπό τη μορφή άμυνας;
Ακόμη και οι νομοταγείς μουσουλμάνοι που πιστεύουν στην ελληνική παρουσία, απογοητεύονται και αποστασιοποιούνται.

Εδώ δεν μιλάμε για εκλογές, αλλά για παιχνίδια που συνδέονται με την εδαφική μας ακεραιότητα. Το κράτος είναι περιέργως απών. Η κατάργηση δύο σχολών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης μείωσε τους εισακτέους που εξισορροπούσαν σε μεγάλο βαθμό το συσχετικό πλειονότητας – μειονότητας. Το ίδιο και η μετατροπή της Σχολής Αστυνομίας σε κέντρο Κράτησης Λαθρομεταναστών.
Η σύνθεση του πληθυσμού αλλοιώνεται και η απογοήτευση ενθαρρύνει τις τάσεις φυγής, όπως αυτή που μου γράφει στο μήνυμά του ο φίλος μου ο Παντελής: «ΟΙ Γκρίζοι Λύκοι θέλουν να μας διώξουν από τον τόπο μας!»

Υπάρχει κανείς να μας δώσει πειστική απάντηση «γιατί»;

(Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα»)