Θεόρατα, ολόλευκα βράχια που υψώνονται κάθετα ως τον ουρανό –ή τουλάχιστον έτσι σου φαίνεται, από εδώ κάτω που τα βλέπεις. Αιωνόβια φουντωτά πλατάνια που απλώνουν τις ρίζες τους στα πιο παράξενα σημεία. Νερά, πολύ παγωμένα νερά, που αναβλύζουν από κάθε σχισμή στους βράχους, δημιουργώντας μικρά καταρρακτάκια. Κι ένα απόκοσμο βουητό που ακούγεται πίσω από κάποιες τέτοιες σχισμές, καθώς το νερό έρχεται με φόρα να ενωθεί με το ποτάμι. Αν έτυχε να αναρωτηθείς, ερχόμενος προς τον Αχέροντα, γιατί απ’ όλα τα ποτάμια της Ελλάδας διάλεξαν αυτό εδώ για είσοδο του κάτω κόσμου, η απάντηση έρχεται να σε βρει από τα πρώτα κιόλας βήματα στα παγωμένα του νερά. Διασχίζοντας το φαράγγι του Αχέροντα Κι όταν λέμε «βήματα στα παγωμένα του νερά» κυριολεκτούμε: Μετά από δέκα περίπου λεπτά πεζοπορίας κάτω από την σκιά των πλατανιών, το μονοπάτι που ξεκινά από το πάρκινγκ, δύο χιλιόμετρα έξω από τη Γλυκή, καταλήγει στην όχθη του Αχέροντα. Από εδώ, δεν υπάρχει τρόπος να συνεχίσετε στεγνοί. Φοράτε ειδικά αδιάβροχα παπούτσια (τα προμηθεύεστε, όπως και οτιδήποτε άλλο μπορεί να χρειαστείτε, από τα μαγαζάκια που έχουν στηθεί πλάι στο πάρκινγκ), παίρνετε μια βαθιά ανάσα και ξεκινάτε για τα πρώτα –σοκαριστικά– βήματα μέσα στο νερό του ποταμού, που σε αυτό το σημείο φτάνει μέχρι τον αστράγαλο.

Το νερό που αναβλύζει εδώ, στην πρώτη «παραλιούλα» του Αχέροντα, έρχεται από την σπηλιά η οποία είναι κρυμμένη κάτω από το γιγάντιο πλατάνι στα αριστερά σας. Ένας μύθος γεννήθηκε εδώ: Μια φορά κι έναν καιρό, λένε, στη σπηλιά ζούσε ένας δράκος, ο οποίος δηλητηρίαζε το νερό του ποταμού. Τον σκότωσε κάποιος που λεγόταν στο επίθετο Αηδωνάτος. Το νερό έγινε ξανά γλυκό, το χωριό δίπλα στο ποτάμι ονομάστηκε Γλυκή, και ο Αηδωνάτος ανακηρύχθηκε άγιος, λέγεται πια Αϊ-Δονάτος, και είναι ο πολιούχος της περιοχής. Καθώς αφήνετε πίσω σας την σπηλιά του δράκου, και συνεχίζετε να περπατάτε μέσα στο ποτάμι, θα διαπιστώσετε δύο πολύ ευχάριστες αλλαγές: Αφενός η θερμοκρασία του νερού αρχίζει να γίνεται πιο ανεκτή, αφετέρου το τοπίο γίνεται όσο προχωράτε όλο και πιο φαντασμαγορικό. Τα βράχια που υψώνονται δεξιά κι αριστερά του ποταμού (όχθες στα περισσότερα σημεία δεν υπάρχουν) όσο πάνε και στενεύουν, και η σκιά των πλατανιών που επιμένουν να ξεφυτρώνουν από πάνω τους κρύβει τον ήλιο δημιουργώντας απίθανες αποχρώσεις στα πρασινογάλαζα, κρυστάλλινα νερά του ποταμού. Μαζί με τον (ακόμα πιο παγωμένο) Βοϊδομάτη που κατέχει τα πρωτεία, ο Αχέροντας είναι ένα από τα καθαρότερα ποτάμια της Ευρώπης –ακόμα και στα πιο βαθιά του σημεία, διακρίνεται από την επιφάνεια και το τελευταίο βοτσαλάκι στον βυθό.

Πηγή:www.in2life.gr