Και να που τελικά κάποιοι αποφάσισαν να ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου στη Συρία, προκαλώντας ή καλύτερα πυροδοτώντας την υποβόσκουσα από καιρό όξυνση των σχέσεων Τουρκίας – Συρίας, επιβεβαιωνοντας τις
εκτιμήσεις που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς μέσα από τα άρθρα του komotinipress.gr, ότι αργά ή γρήγορα η συγκρουσιακή πορεία των 2 χωρών θα έφτανε σ αυτό το σημείο.

Στο πρώτο άρθρο που δημοσιεύτηκε μέσα στο καλοκαίρι με τίτλο , είχε επισημανθεί μεταξύ άλλων και το γεγονός ότι παρά τις όποιες επιθυμίες της Τουρκίας για επέμβαση στη Συρία αυτή δεν θα γινόταν πραγματικότητα, επειδή την παρούσα χρονική περίοδο, μια σειρά γεγονότων καθιστά
απαγορευτικό οποιοδήποτε τέτοιου είδους εγχείρημα.

Η Τουρκία ενδιαφέρεται για τη δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας σε βάθος 10 έως 20 χλμ εντός του Συριακού εδάφους, για την προστασία των αμάχων και των προσφύγων. Στην ουσία, μια τουρκική εισχώρηση σε τέτοια
απόσταση και ο έλεγχος της περιοχής αυτής (όπως και στην περίπτωση του Β. Ιράκ το 2007), θα αποκαθιστούσε εν μέρει σημαντικά το πληγωμένο κύρος και ηθικό του στρατού, το οποίο μετά από τις μαζικές συλλήψεις και καταδικαστικές αποφάσεις τόσο αποστράτων αλλά και εν ενεργεία υψηλόβαθμων Αξιωματικών, όσο και από τις απανωτές επιτυχίες του ΡΚΚ στις ΝΑ περιοχές της χώρας, έχει πέσει πολύ χαμηλά., θα αναβάθμιζε το ρόλο τους και το γεωστρατηγικό και περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας στη Μ. Ανατολή.

Το μήνυμα θα ήταν πολλαπλό, αλλά από την άλλη μεριά όμως η στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας σε κουρδικές περιοχές στη Β. Συρία, ίσως να επιφέρει κλίμα έντασης ή και συγκρούσεων τοπικού χαρακτήρα (ακόμη και
γενικευμένου), μιας και θα ελέγχονται πλήρως οι συνοριακές διαβάσεις και περάσματα  που χρησιμοποιεί το ΡΚΚ, κατά τις επιχειρήσεις του μέσα στην Τουρκία.

Οι κυριώτεροι λόγοι που απαγορεύουν την όποια στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας είναι οι εξής:

        1.      Η προεκλογική περίοδος στις ΗΠΑ. Ο Ομπάμα δεν επιθυμεί να έχει
εκλογικές απώλειες και ψαλίδισμα της διαφοράς του από τον Ρόμνεϊ, εν
όψει των προεδρικών εκλογών.

        2.      Η άμεση αντίδραση της Ρωσίας, η οποία συνείζει να παρέχει (μαζί με
την Κίνα), πολιτική στήριξη στη Συρία, ιδίως στο ΣΑ/ΟΗΕ.

        3.      Η αδιαφορία του Ισραήλ, που νοιάζεται περισσότερο για το πυρηνικό
πρόγραμμα του Ιράν, παρά για τις εξελίξεις στη γείτονά του.

        4.      Η αλλαγή πλέυσης της Γεωργίας, μετά την εκλογική ήττα του
Σαακασβίλι, γεγονός που δίνει την ευχέρεια στη Ρωσία να ελιχθεί και να
εδραιθεί ακόμη περισσότερο στον Καύκασο.

        5.      Η σοβαρή πιθανότητα (δεδομένη κατ’ άλλους) εμπλοκής των Κούρδων
στην τουρκοσυριακή σύρραξη.

        6.      Οι αντιδράσεις στο εσωτερικό της Τουρκίας, κατά της στρατιωτικής
επιχείρησης στη Συρία.

Αν και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στα σύνορα των 2 χωρών επισήμως φωτογραφίζουν ως δράστη για το θάνατο των 5 Τούρκων πολιτών το συριακό στρατό και με την Δαμασκό να ζητά συγνώμη για το ατυχές
συμβάν από την Άγκυρα, εν τούτοις δεν είναι λίγοι ανά τον κόσμο οι αναλυτές που πιστεύουν ότι το παραπάνω γεγονός αποτελεί προβοκάτσια, προκειμένου να συρθεί η Τουρκία, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, η Ρωσία και άλλες
χώρες, σε ένα γενικευνμένο πόλεμο.

Κάτι παρόμοιο συνέβη πριν χρόνια και στο Σεράγιεβο από ένα βλήμα όλμου , για το οποίο κατηγορήθηκαν οι Σέρβοι της Βοσνίας και είχε ως αποτέλεσμα τους ΝΑΤΟϊκούς βαμβαρδισμούς και τη
σφαγή στην Κράϊνα, για την οποία ακόμα και τώρα η Δύση σφυρίζει αδιάφορα.

Αυτό όμως που θα πρέπει να ανησυχεί και θα πρέπει να προσεχθεί πάρα πολύ είναι η απόφαση της τουρκικής εθνοσυνέλευσης με την οποία οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (ΤΕΔ) εξουσιοδοτήθηκαν για <<επέμβαση στο
εξωτερικό, όποτε χρειαστεί>>. Προσέχουμε και εστιάζουμε στο κείμενο συμμεριζόμενοι και τον τουρκικό τύπο… και όχι στη Συρία…ας το σκεφτούμε λιγάκι καλύτερα αυτό το τελευταίο.