Μπορεί η αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας να βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο του οικονομικού επιτελείου, στο πλαίσιο της προσπάθειας άντλησης
υψηλότερων εσόδων και μείωσης του ελλείμματος, ωστόσο, όπως προκύπτει, η προσπάθεια αυτή μόνο εύκολη δεν προμηνύεται, χωρίς να λαμβάνονται καν υπόψη οι
εγγενείς αδυναμίες που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι δημόσιες υπηρεσίες.

Σύμφωνα με έκθεση της CBRE (CB Richard Ellis), οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν προκλήσεις στην πώληση δημόσιων ακινήτων, στο πλαίσιο των προγραμμάτων περικοπής του δημόσιου χρέους που εφαρμόζουν. Κατά το 2010, υπολογίζεται ότι στην Ευρώπη πωλήθηκαν κρατικά ακίνητα αξίας 1,1 δισ. ευρώ, ποσό που αν και ήταν κατά πολύ υψηλότερο του προηγούμενου έτους, εν τούτοις αποτέλεσε μόλις το 7,5% των συνολικών πωλήσεων από ιδιοκτήτες ακινήτων.

Το αντίστοιχο ποσοστό το 2006 και το 2007 είχε διαμορφωθεί σε 15%. Οπως προκύπτει, το επενδυτικό ενδιαφέρον για τα δημόσια ακίνητα είναι εντονότερο γι’
αυτά που ακόμα έχουν λειτουργική χρήση και χρήστες/ενοικιαστές, παρά για ακίνητα που περισσεύουν στη δημόσια διοίκηση και βρίσκονται σε δευτερεύουσες τοποθεσίες. Ετσι, η σημερινή κατάσταση στην αγορά εμφανίζει σημαντικότατες αποκλίσεις από χώρα σε χώρα. Για παράδειγμα, σε χώρες όπου τα δημοσιονομικά προβλήματα είναι μικρότερα, όπως π.χ. στη Δανία και τη Γερμανία, η πώληση δημόσιων ακινήτων δεν αποτελεί προτεραιότητα. Στον αντίποδα, η Μεγ. Βρετανία έχει εκπονήσει ένα σχέδιο που προβλέπει την ετήσια αποταμίευση ποσών της τάξεως των 5,7 δισ. ευρώ από τη διαχείριση των δημόσιων ακινήτων, ενώ έως το 2020 ο αναθεωρημένος, βάσει του τελευταίου προϋπολογισμού, στόχος είναι η εξοικονόμηση τουλάχιστον 35 δισ. στερλινών (περίπου 40 δισ. ευρώ) από την πώληση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Ωστόσο, πολιτικής φύσεως εμπόδια επίσης παρεμβαίνουν στην πώληση δημόσιων ακινήτων, σημειώνει η CBRE.

Για παράδειγμα, το σχέδιο που εκπόνησε η κυβέρνηση του Βελγίου για την περίοδο 2001-2006, που προέβλεπε την πώληση αρκετών ακινήτων, συνάντησε την
έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης και της κοινής γνώμης, και δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Αντίστοιχα, στην Πολωνία συναντά κανείς προβλήματα αντίστοιχα με της Ελλάδας, καθώς πολλοί πολίτες προχωρούν σε αντιπαράθεση με το Δημόσιο, αναφορικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς αρκετών ακινήτων. Πιο δραστήρια εμφανίζεται, τέλος, η Γαλλία, καθώς η κυβέρνηση πούλησε ακίνητα 1,7 δισ. ευρώ την περίοδο 2007-2009, ενώ σήμερα ελέγχει ακίνητα αξίας 60 δισ. ευρώ.

Tου Νικου Χ. Ρουσανογλου

http://portal.kathimerini.gr/