Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Η είδηση για τη “δημόσια σύμβαση για τα αδέσποτα του Δήμου Κομοτηνής” βρήκε τον (υπο)γράφοντα την στιγμή (ακριβώς!!!) που διάβαζε για την διαχείριση του ίδιου προβλήματος από τον Δήμο Αθηναίων το μακρινό 1929… (διαβάστε εδώ Ο «Θάνατος» του μισητού μπόγια από τους κυνοσυλλέκτες το 1928).

Στην μικρή μας πόλη, τα προβλήματα είναι μεγάλα διότι μέχρι σήμερα οι Διοικούντες είχαν ελάχιστη γνώση για τα πραγματικά προβλήματα του τόπου και κυρίως διακατέχονταν από μία εμμονική και κλειστοφοβική αντίληψη κατάλοιπο ενός νόθου εκσυγχρονισμού και κακώς εννοούμενου τοπικιστικού κριτηρίου περί “τήρησης των κεκτημένων”.

Όπως διαβάζουμε και  σε αναρτήσεις ενεργών συμπολιτών μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:

“Το θέμα για την “έγκριση ή μη διενέργειας της δημόσιας σύμβασης για την ανάδειξη αναδόχου για την παροχή υπηρεσιών περισυλλογής, ημερήσιας φροντίδας και επανένταξης αδέσποτων”, που συζητήθηκε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου Κομοτηνής, τη Δευτέρα 25/11, το βράδυ, καταδεικνύει για άλλη μια φορά, πόσο μακριά βρισκόμαστε, ως τοπική κοινωνία -φυσικά και η διοίκησή της- από τα… ίδια τα προβλήματά μας, τα οποία με μεγάλη ευκολία σπρώχνουμε κάτω από το χαλί, αντί να τα αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια και προγραμματισμό στοχεύοντας στην επίλυσή τους…

Βάσει της συγκεκριμένης σύμβασης, ο δήμος Κομοτηνής θα διαθέσει περίπου 130 χιλιάδες ευρώ, προσδοκώντας να… ελαφρύνει (τουλάχιστον για το 2020) την οξυμένη ατμόσφαιρα που έχει προκληθεί τα τελευταία πέντε χρόνια από την πλημμελή προσπάθεια της δημοτικής αρχής να ελέγξει τον αυξανόμενο με γεωμετρική πρόοδο αριθμό αδέσποτων, με τα γνωστά (μέσες άκρες) αποτελέσματα.

Όπως ειπώθηκε στη συνεδρίαση, 29 χιλιάδες ευρώ θα δοθούν για την περισυλλογή αδέσποτων ενώ το υπόλοιπο από το κονδύλι (περίπου 110 χιλιάδες ευρώ) θα διατεθεί για την ημερήσια φροντίδα τους (τροφές, φάρμακα, καθαριότητα, υγειονομική κάλυψη), αλλά και για τη… μεταφορά τους σε κτηνιατρείο της Θεσσαλονίκης.

Το ερώτημα που τίθεται αυτόματα (όταν γίνεται αντιληπτό πλέον, πως η διοίκηση δεν αστειεύεται -έστω και άτεχνα) είναι: με ποια κριτήρια επιλέχτηκε το συγκεκριμένο κτηνιατρείο στη Θεσσαλονίκη, το οποίο μπορεί να αντιμετωπίσει με επιτυχία… αυτό που (a priori, κατά τη δημοτική αρχή) δεν μπορεί να αντιμετωπίσει είτε ο κτηνίατρος του δήμου είτε κάθε κτηνίατρος που δραστηριοποιείται στην πόλη μας και γύρω από αυτήν…

Σε μια περίοδο που τα «κληροδοτήματα» της κρίσης βιώνονται με ένταση από κάθε δημότη, η δημοτική αρχή επιλέγει να ακολουθήσει «τακτικές… παλαιάς κοπής», σίγουρη ότι μπορεί να «περάσει» από το δημοτικό συμβούλιο και… δράκους.
Γεγονός είναι ότι μπορεί… έστω και κατά πλειοψηφία.

Το σίγουρο είναι ότι μια τέτοια πρόταση δε στοχεύει στην επίλυση του προβλήματος.
Σε αυτή τη φάση, η διοίκηση απλώς κατάφερε να προκαλέσει το δημόσιο αίσθημα και να εντείνει με αυτόν τον τρόπο το χάσμα ανάμεσα στις «αντιπαρατιθέμενες ομάδες»…
Και η ζωή στη μικρή μας πόλη συνεχίζεται…”

Η Κομοτηνή θ’αποκτήσει, λοιπόν, έναν παγκοσμίου πρωτοτυπίας “μπόγια” 24ωρου βάσεως, ο οποίος να υποθέσουμε ότι θα διαθέτει συνεργάτες και σύνεργα για να επιτύχει στο έργο του και μετά θα εξάγουμε τεχνογνωσία και στην υπόλοιπη Ελλάδα για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Αρκετές λεπτομέρειες πρέπει να διασαφηνισθούν, μέχρι την τελική έγκριση του εγχειρήματος αλλά κυρίως θα πρέπει να εκλείψει κάθε υποψία για αδιαφάνεια όπως λ.χ. ποιός ή ποιοί είναι οι ιδιοκτήτες της ιδιωτικής κλινικής στην Θεσσσαλονίκη αλλά και ποιός μας εγγυάται ότι ο συμπαθής κ. Ισμαήλ Λεβέντ ο οποίος ευθύνεται (ως πολιτικά υπεύθυνος) για την ελλιπή διαχείριση των αδεσπότων είναι σε θέση να επιτύχει αυτή τη φορά;

Ο Δήμαρχος κ. Γιάννης Γκαράνης καλείται να παρουσιάσει στους Δημότες του κι όχι μόνον στο Δημοτικό Συμβούλιο περισσότερες λεπτομέρειες..