Μία από τις βασικές αρχές όσων ασχολούνται με τα μειονοτικά ζητήματα έχει να κάνει με το αξίωμα ότι «η εξελιγμένη πλειοψηφία βοηθά την πρόοδο της μειονεκτούσης μειοψηφίας».

Αυτό όμως δεν ισχύει στην Ελλάδα και μάλιστα στην ακριτική Θράκη καθώς κάποιοι κύκλοι προσπαθούν κρατήσουν την περιοχή εγκλωβισμένη στις παθογένειες ενός συστήματος που μας οδήγησε σε μια πολυδιάστατη χρεωκοπία, αγνόησε ή πολλές φορές στο βωμό του εύκολου κέρδους ΄(πολιτικού, οικονομικού, κομματικού) θυσίασε την ταυτότητα μιας νευραλγικής περιοχής με ρόλο ιστορικό και στρατηγικό.

Η πολυδιάστατη κρίση που βιώνει η χώρα έχει αναδείξει και την ύπαρξη σχεδίων αποσταθεροποίησης που εξυφαίνονται, μεθοδεύονται και υλοποιούνται με ταχύτατους ρυθμούς επηρεάζοντας τις τρέχουσες εξελίξεις.

Πρέπει να επισημάνουμε ότι πίσω από το θόρυβο που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες ημέρες , λίγοι από τους από τους υποψηφίους συμβούλους, δημάρχους ή περιφερειάρχες της ΠΑΜ-Θ ασχολήθηκαν με τα πραγματικά προβλήματα της περιοχής, τις προοπτικές ανάπτυξης και τις δυνατότητες ανάδειξης του πλούτου της περιοχής.

Εδώ και αρκετές δεκαετίες η ψήφος της μουσουλμανικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη έχει σε μεγάλο βαθμό αυτονομηθεί από τα ελληνικά πολιτικά κόμματα και στην ουσία κατευθύνεται προς συγκεκριμένους υποψηφίους οι οποίοι κατά περίπτωση εκφράζουν τις εσωτερικές πολιτικές διαφοροποιήσεις της μειονότητας , όπως επισημαίνει και ο εκλογολόγος κος Ηλίας Νικολακόπουλος.

Σε εποχές πολυφωνίας και πολιτιστικής εξωστρέφειας στο Ελληνικό κοινοβούλιο έχουν εκλεγεί μουσουλμάνοι βουλευτές που ανέχονται τον εθνικισμό, την καταπίεση της σύγχρονης μουσουλμάνας γυναίκας, την ανάμειξη ξένων κρατών σε τοπικές υποθέσεις, την δραστηριοποίηση ακραίων εθνικιστκικών στοιχείων, την ανάμειξη της θεοκρατικής και νεοθωμανικής αντίληψης στις σύγχρονες υποθέσεις και την ανάδειξη πρακτικών που αντίκεινται στη νομοθεσία ενός σύγχρονου ευρωπαικού κράτους.

Την ίδια στιγμή,όμως, η συμμετοχή των μουσουλμάνων στους  θεσμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και οι ευκαιρίες συμμετοχής σε αναπτυξιακά περιφερειακά προγράμματα ενισχύουν την ενσωμάτωση της μειονότητας στην ελληνική κοινωνία.

Τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης (ΚΠΣ) έχουν διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο στη βελτίωση της περιφερειακής οικονομικής υποδομής μέσω δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων. Κατά αυτόν τον τρόπο, έχουν επηρεάσει έμμεσα τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και τις ευκαιρίες της μειονότητας. Όμως, η έλλειψη τεχνογνωσίας μεταξύ των υπαλλήλων της τοπικής αυτοδιοίκησης περιορίζει την πρόσβαση των μειονοτικών πληθυσμών στα προγράμματα αυτά.

Οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές αποτελούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διορθωθούν οι όποιες δυσλειτουργίες εντοπίζονται στην κατανομή των πόρων προς την περιφέρεια της ΑΜ-Θ και να μειώσουν το χάσμα μεταξύ αφενός των μεγάλων δήμων και αστικών περιοχών που κατοικούνται τόσο από πλειονοτικούς όσο και από μειονοτικούς πληθυσμούς και αναπτύσσονται, και αφετέρου, των ορεινών κοινοτήτων που κατοικούνται από μειονοτικούς πληθυσμούς και παραμένουν απομονωμένες και περιθωριοποιημένες, αδυνατώντας να συμμετάσχουν στη συνολική διαδικασία ανάπτυξης της περιοχής.

Στη νέα θητεία της ΠΑΜ-Θ θα πρέπει να ενταθεί και να ενθαρρυνθεί η συμμετοχή της μειονότητας στα χρηματοδοτικά προγράμματα με τη λήψη μιας σειράς μέτρων που θα αντισταθμίζουν τις όποιες συνθήκες κοινωνικοοικονομικού αποκλεισμού που οφείλονται στις τοπικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες της περιοχής.

Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά από αυτά: Διαφάνεια στις ανακοινώσεις και τη διάδοση των πληροφοριών σχετικά με τις αιτήσειςγια χρηματοδότηση. Μεγιστοποίηση της διαφάνειας σχετικά με τη διαδικασία υποβολής αιτήσεων, την έγκριση, επιλογή και κατανομή των πόρων. Ανάθεση πόρων περιφερειακής ανάπτυξης για διά-κοινοτικά προγράμματα. Τα προγράμματα περιφερειακής ανάπτυξης πρέπει να δώσουνμεγαλύτερη έμφαση στις στρατηγικές που στοχεύουν στην επίλυση έντονωνπροβλημάτων των ορεινών περιοχών και περιοχών που κατοικούνται κατά μεγάλο μέρος από μειονοτικούς πληθυσμούς στις βόρειες περιοχές των νομαρχιών Ξάνθης και Ροδόπης. .

Επίσης, υπάρχει μια αυξανόμενη αναγνώριση της ανάγκης να ξεπεράστουν ανεπάρκειες και να αλλάξει η νοοτροπία της μειονότητας, ιδιαίτερα όσον αφορά το επίπεδο εκπαίδευσής, τη γνώση της ελληνικής γλώσσας και την ανάπτυξη των κοινωνικοοικονομικών σχέσεων.